zondag 27 januari 2008

carnavalstress


Om al wat in carnavalstemming te komen. De eerste die mij kan zeggen in welke stad deze foto 3 jaar geleden werd gemaakt krijgt een leuke verrassing!
Carnaval was nooit echt aan mij besteed, maar met een kleutermeisje in huis is elke verkleedgelegenheid dolle pret. Toen ik hoorde waarin ze zich dit jaar graag zou verkleden was ik in eerste instantie heel blij. Eindelijk eens geen roze-opgetute prinses!Vorig jaar heb ik haar kunnen ompraten om als zeemeermin te gaan (pakje in solden gekocht het jaar ervoor). Het jaar daarvoor was ze Roodkapje (schattig!).Dit jaar wil ze als Mulan naar het carnavalfeest op school. Goeie keuze: een onafhankelijk, moedig meisje! Maar toen de praktische implicaties van deze keuze mij duidelijk werden, was ik al een pak (letterlijk een kostuumspak) minder enthousiast. Ik heb immers geen tijd om nog alle winkels af te zoeken naar Chinese -of wat daar kan voor doorgaan- kleedjes en bijhorende attributen. Een oplossing leek in zicht toen ik me herinnerde dat Manlief van een zakencontact een Chinees tafeelkleed heeft gekregen. Nog nooit gebruikt, maar perfect geschikt om door de handige handen van oma laten om te toveren in een Mulankleedje. Oma had echter -volledig terecht- bezwaar tegen het kapot knippen van het prachtige zijden tafelkleed. Het heeft nog nooit dienst gedaan, maar misschien komt er toch ooit wel een geschikte gelegenheid om dat letterlijk schitterende ding op mijn tafel te leggen. Dus dan maar niet. De haartooi, da's geen probleem. Hopen Chinese eetstokjes in huis om het haar van dochterlief mee op te steken. Alleen heeft ze niet echt de juiste haarkleur, maar dat weze dan maar zo. Oma daarstraks nog aan de lijn gehad. Die heeft zich al suf gezocht naar een geschikt oud nachtkleed of kamerjas om mee aan de slag te gaan. Nog niks gevonden. Carnavalstress, heet dat dan. En waarom eigenlijk? Ze doet dat hoogstwaarschijnlijk maar 1 keer aan! Gisteren op E-bay een aantal Mulanpakjes ontdekt, maar die geraken niet meer op tijd hier. Kijk, dan wou ik toch dat ik even wat meer tijd had om daarmee bezig te zijn. Desnoods naar Brussel of Antwerpen te rijden om er een goedkope geschikte stof op de kop te tikken. Maar de plicht van het doctoraat roept onverbiddelijk! Volgend jaar, lieve meid, maak ik meer tijd voor je carnavaloutfit! Da's beloofd! Ik ben er trouwens vrij gerust in dat oma creatief genoeg is en dat ze ergens op haar zolder wel iets vindt dat dienst kan doen.