maandag 29 oktober 2007

deadline

De mama van KleineMan schreef er onlangs over op haar blog. Vreselijk frustrerend kan dat werken: zo'n deadline, een tekst die af MOET zijn. Zoals die tekst over de Russische verkiezingen die al sinds juli in mijn "inbox" zit en die ik nog steeds niet heb afgewerkt, terwijl de deadline overmorgen (ofte: binnen minder dan 48u) is. Ik had 1001 andere zaken te doen, schoof de deadline wijselijk voor me uit omdat ik ondertussen al wel heb geleerd dat Poetin van surprises houdt en zeker in de aanloop naar de verkiezingen nog wat witte konijnen uit zijn hoed zou toveren. Ik zou dus nog even de kat uit de boom kijken om op die manier een zo up-to-date mogelijke tekst te schrijven. En jawel, ik kreeg gelijk: er kwam een nieuwe Russische premier en enkele nieuwe ministers en wat later de aankondiging dat Poetin zelf een partijlijst zou gaan trekken, ... Dus bij deze een vriendelijk verzoek aan Vladimir Vladimirovitsj om het hierbij te houden wat betreft het schaakspelletjes spelen met het verschuiven van ministers, ex-KGB spionnen en andere kameraden. Ik denk dat de huidige opstelling heus wel volstaat om alle mogelijke politieke oppositie schaakmat te zetten. Verdere wijzigingen zijn niet meer wenselijk, aangezien ik morgen een ultieme poging onderneem om dat artikel alsnog klaar te krijgen voor de deadline. En dan maar hopen dat mijn vingers even snel woorden vinden op het toetsenbord als het ritme waarop de regendruppels nu ophoudelijk tegen het raam vallen.

donderdag 25 oktober 2007

drukke tijden


Uit mijn ongeregelmatige bloggedrag van de laatste weken en de laatste twee voor mijn doen erg korte berichtjes, mogen jullie afleiden dat ik het ontzettend druk heb. Drukste periode van het jaar. Morgen organiseer ik een internationale workshop. Daar komt altijd veel bij kijken. Duimen jullie mee dat het niet in het honderd loopt? Een spreker uit Frankrijk heeft gisteren nog afgezegd, maar hij heeft wel een heel goed excuus: zijn vrouw is maandag bevallen! Nu maar hopen dat de Russische rechter die met de trein uit Straatsburg komt en de Duitse politicus die ook met de trein komt er geraken zonder teveel hinder van treinstakingen! Kijk, voor dat soort "vakbondsacties" of "spontane werkneerlegging uit protest" of hoe dat dan ook wordt genoemd kan ik ABSOLUUT geen begrip opbrengen. Het heeft volgens mij alleen een averechts effect. Enfin, ik ga daarover hier nu niet doorbomen... Wat mijn bloggedrag betreft: ik beloof u beterschap heel binnenkort. Dan laat ik zeker weer wat meer van mij horen. In de tussentijd mogen jullie mij altijd bestoken met resto-, boeken- en/of filmtips! By the way, ik heb "Ben X" al gezien. Zal het er zeker nog eens over hebben.

maandag 22 oktober 2007

mijn verjaardag in 50 woorden

verjaardagssms van vriendin A. - ontbijt op bed gebracht door verkouden dochterlief - wenskaarten ipv rekeningen in brievenbus - pralines kopen voor collega's - slecht weer - shoppen (manlief koopt toch geen cadeautjes): zwarte laarsjes - schitterende bladeren in het stadspark - nog verjaardagssms'jes - kroon en kralen van prinses - lekkere mosselen - coupe bresilienne met vuurwerk- cadeaubon massage

donderdag 11 oktober 2007

met de hakken over de sloot


Ik ben 61 percent unionist, blijkt nu. Dat vind ik zelf eerlijk gezegd maar met de hakken over de sloot. En u? Doe zelf de test en je mag mij het resultaat altijd laten weten natuurlijk.

vrijdag 5 oktober 2007

klassiek



Wie regelmatig op mijn blog langskomt of mij kent, weet dat ik heel graag in Leuven woon. Maar het kan altijd beter en als er iets is dat nog beter kan, is het wel het culturele aanbod in Leuven. We hebben hier geen Bozar of Elisabethzaal, geen SMAK of Paleis voor Schone Kunsten,... Maar op 24 september was er een klassiek concert om je vingers van af te likken. Tickets al maanden op voorhand geboekt voor het openingsconcert van Novecento, want niemand minder dan deFilharmonie olv Philippe Herreweghe zouden naar de stadschouwburg komen en ze zouden pianist Leif Ove Andsnes meebrengen. Van die laatste had ik eerlijk gezegd nog nooit gehoord, maar het is een grote naam voor de kenners. En inderdaad, hij stelde niet teleur. Wij zijn dus absoluut geen experts, luisteren niet heel de dag naar Klara en hebben geen uitgebreide collectie klassieke muziek in huis. Maar toch kunnen we heel erg genieten van zo'n avondje klassiek. Nochtans zijn we er niet mee opgegroeid. Bij mij thuis beperkte het muzieke aanbod zich hoofdzakelijk tot Radio 2 en mijn eerste kennismaking met klassieke muziek (of wat erop leek) was in zondagse mis op TV waarnaar mijn grootmoeder keek. Daar speelde af en toe iemand op een dwarsfluit en zo heb ik dan op mijn 8ste mijn ouders de oren van hun kop gezaagd tot ik zelf op dwarsfluitles mocht want ik wilde de nieuwe Berdien Stenberg worden. Ik heb het tien jaar volgehouden en graag gedaan, maar ik was zeker geen groot talent.
De muzikale smaak van s. werd vooral beinvloed door zijn oudere broers. Hij pulkte naar 't schijnt ooit wat op een basgitaar, maar daar heb ik nooit life bewijs van gezien of gehoord. Toen ze wat ouder waren, werden ze bluesfans. Zo leerde ik via s. BB King en zijn Lucille, Stevie Ray Vaughan, Robert Cray en Bonnie Raitt, en nog veel meer obscure bluesgroepjes kennen en ging regelmatig mee naar het bluesfestival in Peer en optredens in de Banana Peel. Niet echt meteen de plaatsen waar ik veel andere meisjes van tussen 18 en 21 tegenkwam. Maar ik leerde die muziek echt apprecieren. Maar ik ben wat muziek betreft een beetje een alleseter. Ik lust ook wel popmuziek, wereldmuziek, ... Ik ben er weinig mee bezig, maar sta open voor vanalles. Dus ook voor klassiek. De Peer Gynt Suite van Grieg was mijn allereerste kennismaking met echte klassieke muziek. Het was jaren later dan ook de eerste klassieke CD die ik kocht toen ik in Londen studeerde. En toen ik per toeval vorige week woensdag even naar Klara luisterde hoor ik daar dat een zekere Leif Ove Andsnes te gast was (jawel, die we dus in Leuven hadden bezig gezien en gehoord) om te vertellen over zijn landgenoot Edvard Grieg want Grieg blijkt dit jaar precies 100 jaar geleden te zijn gestorven en in de wereld van de klassieke muziek is zo'n verjaardag van een overlijden bizar genoeg altijd een reden om er een extra feestjaar van te maken. Enfin, dit maar om te zeggen dat ik vorige week echt wel de kriebels voelde om me wat meer te verdiepen in klassieke muziek. Dus nog iets om toe te voegen aan "wat te doen na het doctoraat"-lijstje. Vanaf de eerste noot klonk het werkelijk schitterend die avond in de stadschouwburg. In tegenstellig tot wat je als leek misschien zou denken, is zo'n klassiek concert echt nooit vervelend. Er is ten eerste de overweldigend mooie muziek, waarvan ik me steeds opnieuw verbaas dat het zo haarscherp klinkt live uitgevoerd. Je moet zeker af en toe even de ogen sluiten om de visuele prikkels uit te sluiten en zo je gehoor optimaal te laten genieten, maar je kan ook elk van de muzikanten individueel observeren. Ik vind het enorm intrigerend om te bedenken dat die mensen leven van en voor de muziek, hoeveel ze daarvoor hebben moeten studeren en oefenen, hoe ze die hele stukken uit het hoofd kennen, hoe ze precies weten wanneer ze moeten invallen, hoe ze zich waarschijnlijk blauw ergeren aan de kuchende mensen in het publiek, hoe ze daar zo helemaal kunnen opgaan in hun uitvoering,... Ik vraag me dan af hoe dat zit in zo'n orkest: verdient de man die maar af en toe eens op zijn hoorn moet blazen of die met zijn piccolootje alleen even vluchtig moet tussenkomen evenveel als de violisten die het hele stuk door aan de beurt lijken te zijn? Het was overigens de eerste keer dat ik dirigent Van Herreweghe bezig zag. Hij is niet meteen de meest typische dirigent, zou ik denken. Heel aparte stijl. Vooral zijn voor dit beroep perfect geschikte handen vielen me op. Hoe wordt een mens topdirigent? Ik zou het begot niet weten, maar ik weet wel dat het goed is dat er mensen zijn die zich daarop toeleggen, zodat wij dan af en toe heel even kunnen wegdromen als zij in Leuven of omstreken passeren met hun muziek. Het heeft voor mij altijd iets luxueus, iets van ultieme verwennerij, iets zoals nippen van een glaasje heerlijke champagne, of het laten smelten van een Neuhauspraline op je tong, zo'n klassiek concert. Het neemt je mee naar een andere wereld. De sfeer is er ook altijd bijzonder. Je ziet er opgedirkte oude dametjes en heren, de stoelen zijn altijd wel een beetje oncomfortabel, mensen zoeken hun genummerde plaatsjes, er is wat gekuch en gefluister, iemand zet nog vlug zijn gsm uit, en dan komt 1 of andere dame of heer met mooie dictie aankondigen dat we naar dat en dat stuk gaan luisteren, en dan plots weerklinkt de eerste noot, en lijkt het even of alles in de wereld even perfect is als die hemelse muziek.