woensdag 30 april 2008

Pecrot, Florival, Archennes, Gastuche

Pecrot, Florival, Archennes, Gastuche... Kleine dorpjes met mooiklinkende maar mij nietszeggende namen, verlaten stationsgebouwen met grafitti, tuinen met naast een schommel ook wat schrootijzer zoeven voorbij. Alhoewel, zoeven is veel gezegd. Dit is een echte boemeltrein, die er een uur over doet om de twee "zusteruniversiteiten" met elkaar te verbinden. Ik vind die treinrit telkens opnieuw veelzeggend symbolisch voor de afstand die tegelijkertijd heel kort en onmetelijk lang is tussen Leuven en Louvain-la-Neuve, tussen Vlaanderen en Wallonie. Met de auto ben je er in geen tijd, maar omdat de trein in Louvain-la-Neuve superpraktisch vlakbij de gebouwen van de unief stopt, omdat ik mijn steentje wil bijdragen aan het milieu door het openbaar vervoer te nemen ipv de auto en omdat ik dan bovendien ook nog wat kan werken en lezen verkies ik de trein voor de verplaatsing naar mijn Franstalige collega's. Vanuit praktisch standpunt zou het fijn zijn als die rit een pak sneller kon gaan, met minder dan 13 tussenstops liefst, en ook zonder het schijnbaar volledig doelloze en eindeloze wachten in het station van Ottignies, vooraleer voort te puffen tot de eindbestemming. Vanuit psychologisch standpunt is het echter zo slecht nog niet dat die treinrit wat tijd in beslag neemt. Anders zou een mens verkeerdelijk kunnen denken dat men gewoon even snel naar een andere unief gaat waar alles op dezelfde manier werkt, maar dan gewoon in een andere taal. Niets is immers minder waar. Het is niet alleen een kwestie van een andere taal. LLN is niet zomaar een Franse versie van Leuven. Het is een andere wereld. Maar eentje waar ik af en toe wel graag kom, al was het maar om de verschillen te observeren. Een wereld waar ik steeds met enige aarzeling binnenstap, want het is een taalbad in een taal waarin ik me niet zo vlot kan uitdrukken als ik wel zou willen. In het Engels voel ik me als een vis in het water; in het Frans soms eerder als een vis op het droge... En in tegenstelling tot de onderzoeksgroep waartoe ik behoor in Leuven, is het in LLN nog niet zo multinationaal en verloopt alles nog in eentalig Frans, inclusief de wetenschappelijke publicaties. Ik ben zo gewend om in het Engels te schrijven en lezen en werken, dat ik soms al moeite heb om de juiste vakterminologie te vinden in het Nederlands, laat staan in het Frans. Maar na een glaasje op de receptie gisterenavond laat ik mijn taalschroom varen en lijkt het Frans vlotter te bekken in mijn mond. Na een receptie is het natuurlijk ook handig dat de trein voor Bob speelt. 13 stops en 1 uur later sta ik weer terug in Leuven en ik zie het verlichte stadhuis en voel me alsof ik terugkom van een trip naar het buitenland. Het voelt goed om weer thuis te komen in deze oude stad die bruist van het leven rond 10u 's avonds ondanks de regen. Wat een contrast met het "nieuwe" -waar het nieuwe allang van af is- grijze LLN dat rond 21u al leeggelopen leek. Bij deze oprechte dank aan allen die 40 jaar geleden "Leuven Vlaams" hebben staan roepen.

maandag 28 april 2008

sun kissed

Maandagochtend. De regen valt genadeloos neer. Een mens zou van minder depri worden en in zijn bed willen blijven liggen. Maar als ik bij het aankleden mijn wintervelletje zie dat hier en daar een kleurtje heeft komt er spontaan een glimlach op m'n lippen. M'n bleke huid werd tijdens het weekend duidelijk verrast door al die aandacht van de zon en begon tegen zondagavond behoorlijk te blozen. De after sun werd bovengehaald. De sporen van de zonnezoenen op m'n huid verjagen m'n ochtendhumeur. Ik zie het weekend voorbij flitsen: blauwe lucht, rood kussen op de deck chair, de nieuwe zaterdagkrant van de Morgen, een ijsje, een glas witte wijn, ... en de uitdrukking "sun kissed" lijkt heel het weekend perfect te omschrijven. Ik ben klaar voor een nieuwe, korte, werkweek!

woensdag 23 april 2008

hemelse boeken


Kreeg een stokje toegeworpen van Veerle, waarvoor dank, want een stokje over boeken vul ik met veel plezier in. Op deze blog gaat het veel te weinig over boeken en daar breng ik vandaag dus even verandering in:

Pick up the nearest book of 123 (or more) pages.

Met excuses. Het dichtbijzijnde boek van 123 of meer pagina's in de buurt van mijn computer is: Russia and Its Foreign Policy: Influences, Interests and Issues (Kikimora publications, 2005). Tja, ik zit nu eenmaal nog steeds in de finale revisieronde van mijn doctoraatsthesis. Dus dit soort voor mij boeiende lectuur, maar voor buitenstaanders heel erg saai, vermoed ik, slingert hier overal rond. Wel leuk detail is dat het boek is samengesteld door Hanna Smith, een sympathieke Finse met wie ik samen in London studeerde en waarvan ik jaren niks meer had gehoord tot ik dit boek tegenkwam.

Zal ik dan maar het dichtst bij mijn bed liggende boek van 123 of meer pagina's erbij halen? Daar ligt een nog helemaal ongelezen boek klaar omdat ik East of the Mountains net heb uitgelezen. Het is De thuiskomst van Anna Enquist. Een niet te versmaden detail: ik heb het boek onlangs gekocht in de allermooiste boekenwinkel van de wereld. Dat is niet mijn bescheiden mening, maar die van de Britse krant The Guardian. Ik kan wel zeggen dat we toen we kerk/boekenwinkel toevallig ontdekten op een zonnige zaterdag, we behoorlijk onder de indruk waren van deze zeer geslaagde extreme make-over! Misschien een idee voor de Sint Jacobskerk die hier bij ons in de buurt al decennia leeg staat te staan?

Open the book to page 123 and find the fifth sentence.
Ok, met enige aarzeling omdat ik niet wil dat ik al iets lees dat mijn leespret zal bederven. Hier is de vijfde zin van blz. 123:

Hij schreef vrijuit als hij wist dat zij er later met de correctiepen doorheen zou gaan.



Post the next three sentences.

Ze besloot voorlopig te zwijgen over het voorstel van Palliser.
Er lag een tapijt van bruine bladeren in de tuin. Een voor een zouden de regenwormen de blaadjes de grond in trekken, soms zag ze een blad rechtop staan als een vaasje in de aarde.



En dan het boek vlug dichtklappen omdat ik nu al veel te nieuwsgierig wordt naar wie deze personages zijn, wat het voorstel van Palliser inhoudt.

Ik stuur het stokje door naar Sunnymoon, die ondanks het vele werk en de peuterdochter vast wel een mooi boek in de buurt heeft liggen.

vrijdag 18 april 2008

baaldag

Als ik naar "Can you Duet" heb zitten kijken, als er op het nachtkastje in plaats van een goed boek alleen maar dafalgan, nurofen en een thermometer liggen, als ik zelfs niet uit mijn bed kom om boterhammetjes voor dochterlief te smeren, ... dan weet je dat ik echt ziek ben! Een laat griepvirus heeft me lelijk te pakken. En als er dan nog bij de post een brief met als afzender "parket van de procureur des konings" zit, dan begrijpt u best dat ik dit met recht en rede een "baaldag" mag noemen.

maandag 14 april 2008

lentekriebels

Ook een herfstblad alias Autumn Leaf, kan lentekriebels hebben! Bij lentekriebels denk ik aan zin om buiten te eten, om het terrasmeubilair af te stoffen en het teakhout op te frissen, om een bosje (of liever heel veel bosjes) tulpen in huis te halen, om te beginnen aan een premature BBQ of picnic, om een bloesemwandeling te maken in Katarakt-land, ... Ik kan me nog net voorstellen (met de nodige portie fanatasie weliswaar) dat sommige mensen het zodanig voelen kriebelen dat ze zin krijgen in een lenteschoonmaak.
Dus toen ik op Ketnet iets over "de week van de lentekriebels" hoorde, wou ik al mee op de boot springen om Dochterlief mee te laten kriebelen. Maar de initiatiefnemers van deze kriebelweek bleken aan een heel ander soort lentekriebels te denken, aan vlinders in de buik en vooral in de onderbuik meer bepaald. Jeej, ik ben helemaal voor seksuele opvoeding, veel informatie over veilig vrijen enzo, maar moet ik nu echt met mijn 6-jarige dochter gaan praten over wat mama en papa in de slaapkamer (en soms op andere plaatsen) doen? Nee, dat zie ik nog niet zitten. Ik zal wel leuke boekjes aanslepen uit de bib als de vragen van dochterlief te prangend worden. Tot dusver valt dat nog mee. Alhoewel ze me wel al eens lang heeft zitten uitvragen over hoe een baby uit de buik komt. Haar vragen waren to the point, want inderdaad het lijkt zeer ongeloofwaardig dat zo'n hele baby met alle armpjes en beentjes en alles erop en eraan uit zo'n kleine opening kan! Ik probeerde het zo goed mogelijk uit te leggen, want ik heb mezelf voorgenomen om nooit zomaar met "daar ben jij nog te klein voor" of "dat is gewoon zo" te antwoorden op dat soort vragen. Ze bleek bijzonder geinteresseerd in de rol van de dokter bij de geboorte. En zo kwam het dus ook even op het onderwerp "keizersnede" en ik vertelde dat 1 van haar beste vriendinnetjes zo op de wereld is gekomen. Ze liet alle informatie even bezinken en zei toen heel beslist: "mama, als ik later een baby krijg, dan wil ik die wel langs onder uit mijn buik krijgen en niet met zo'n snee in mijn buik". Dat leek haar waarschijnlijk te bloederig, alhoewel ik dat absoluut niet in geuren en kleuren had beschreven. Ze is dus vooral geinteresseerd in hoe een baby uit de buik komt, niet hoe die er in de eerste plaats in komt! En laat dat nog maar even zo blijven. Maar laat u dat vooral niet tegenhouden om lentekriebels allerhande volop te laten kriebelen.

vrijdag 11 april 2008

fijne week


Dit was een fijne week omdat:
-ik mijn eerste terrasje van het jaar deed, en wel op de Beestenmarkt in Delft, een plein dat gerust de competitie aankan met de Oude Markt of het Hogeschoolplein in Leuven.
-ik samen met s. in een (tot hotelkamer omgetoverde) echte circuswoonwagen sliep.
-ik mij even helemaal kon laten gaan in New York nostalgia bij het eten van een "Veggie delite Subway Honey Oat broodje".
-de mythe dat je in Nederland niet lekker kan eten nog maar eens werd ontkracht toen we werden mee uitgenomen naar dit restaurant. Mmmmm...
-er overal tulpen in bloei staan, mijn lievelingsbloemen (die ook in mijn bruidsboeket zaten).
-we een leuk (namaak)stationsklokje kochten, precies zo eentje als we graag wilden.

-de LENTEZON zich eindelijk liet zien!!!

maandag 7 april 2008

correctie: een kleine wereld?

Er was iets verkeerd gelopen bij het aanmaken van de kaart met de door mij bezochte staten van de Verenigde staten, waardoor er toch net een tikkeltje te weinig staten werden ingekleurd. Nu zou het juist moeten zijn.

vrijdag 4 april 2008

Een kleine wereld?





Get your own Visited US States Map from Travel Blog

Is het omdat het (althans in theorie) lente is? Omdat iedereen stilaan zijn/haar zomervakantieplannen maakt? Omdat ik stilaan durf denken en dromen over het leven na het doctoraat? Omdat dochterlief groter wordt? Ik weet het niet, maar ik voel ze heel zeker: de reiskriebels. Ze laten me naar reisboeken grijpen en op het internet surfen en wegdromen over alle nog te ontdekken plekjes verweg en dichtbij.
Want hoe meer je van de wereld hebt gezien, hoe meer je beseft dat er nog zoveel meer te zien is. Dat geldt toch voor mij. En als ik dan dit soort kaartjes invul, dan stel ik vast dat er nog heel veel landen blanco staan. Een kleine wereld? Ik denk het niet!

Zo'n kaartjes geven natuurlijk een heel vertekend beeld. Het is niet omdat een mens een paar keer in Moskou is geweest, dat hij heel Rusland heeft gezien! Maar kom, het zegt toch iets. Bijvoorbeeld dat ik nog nooit in Afrika of Latijns-Amerika ben geweest. Dat ik dus alleen in het "rijke" noorden van deze aardbol heb rondgereisd. Ja, ik ben toch wel een beetje een luxebeestje. En ook niet goed bestand tegen hitte.

Nu de wisselkoers zo gunstig staat (en ok, ook omdat we een stukje van ons hart in de States hebben verloren), lijkt een reis naar de VS wel heel aantrekkelijk. Ook daar is er nog veel "prairieland" tussen de East en West Coast dat door deze Europese cowgirl nog niet is verkend, zoals je op het kaartje hierboven kan zien.
Als ik dat kaartje van de VS verder wil inkleuren dan denk ik vooral aan:
-de "sunshine state" Florida: wil ik ook ooit wel eens zien als fan van CSI Miami. Zouden alle mensen daar werkelijk zo mooi zijn, de zon altijd schijnen, en er op alle mogelijke en onmogelijke plaatsen alligators zitten? Dat laatste lijkt me niet echt aantrekkelijk en ik moet dan ook dringend eerst meer zelfvertrouwen kweken in bikini. Dus geef mij maar eerst de minder warme staten:
-Oregon, Montana, Utah en Washington (de staat: heel ergens anders dan de stad): het lijken me prachtige staten qua natuur
en dan zou ik natuurlijk ook een tussenstop maken in Idaho om daar een heel goeie vriendin te bezoeken.
Manlief gaat in juni (nog eens) naar Hawaii. Maar er zijn geen plannen om mee te gaan naar de vijftigste staat van de VS.

Waar trekt u naartoe of zou u naartoe willen trekken en waarom?

woensdag 2 april 2008

Hij ziet ze vliegen


Hij trekt zijn pull uit en veegt wat zweet van zijn voorhoofd. Hij ademt sneller en mompelt af en toe "shit" en dan weer enthousiaster "yes!". Hij staat daar in het midden van de kamer helemaal alleen heftig heen en weer te zwaaien met zijn armen en kijkt gefocused strak voor zich uit. Even denk ik dat hij Don Quichot is geworden met een slag van de molen. Maar dan dringt het tot mij door dat dit lachwekkende tafereel het resultaat is van Manliefs nieuwste aanwinst. Hij is samen met mij gaan winkelen zaterdag. In plaats van met een nieuw hemd en nieuwe schoenen kwamen we met een Wii thuis...
Ja, ik beken, ik vind het ook een leuk speeltje! Trouwens, alles wat helpt om Manlief niet in een couch potato te laten veranderen, juich ik toe. Dus Autumn Leaf en Manlief gaan ervoor. Hier komen de virtuele Kim Clijsters en Bjorn Borg! Misschien kom je ons wel tegen op Wiimbledon.