donderdag 29 november 2007

nog even aftellen

Vandaag gezien: een mama met een drukke professionele praktijk die in haar agenda vol afspraken op 6 december in het groot "SINT" had geschreven. Er zijn dus nog mama's die net als ik aftellen om al de verbazing en blijdschap in de oogjes van hun kinderen te zien.
*Of ben ik naief en is het een codewoord dat betekent "stiekeme date met bebaarde minnaar"?*

Zeg, doet er nu echt niemand een poging om mijn Bekende Buurvrouw te raden??? (zie vorige 2 postjes)

woensdag 28 november 2007

buurvrouw (2)

Jullie hebben blijkbaar meer tips en aanmoediging nodig om te raden welke buurvrouw van mij sinds deze week weer aan het werk is. Wel, ik ben vandaag in een vrijgevige bui: de eerste die het raad krijgt niet alleen een eervolle vermelding, maar ook een heuse cadeaubon van een bekende winkelketen. Kunnen niet deelnemen aan de wedstrijd: s. (maar dat is geen probleem, want die leest mijn blog niet), en mijn ouders (omdat zij weten welke "bekende buurvrouw" wij hier in de wijk hebben). Toen mijn vader haar eens zag, vond hij dat ze er in het echt wel een stukje minder jong uit zag. Misschien heeft hij een beetje een boontje voor haar en viel ze in 't echt wat minder aantrekkelijk uit? Ja, eerlijk gezegd, ik vind ook dat ze behoorlijk wat rimpels heeft. Da's dus een compliment voor de schminksters bij de VRT, zullen we dan maar zeggen, die hun werk goed doen. 't Is wel een sportieve, want ze gaat regelmatig met de fiets winkelen. Wat kan ik nog meegeven? Voor zover ik weet, heeft ze geen zingende hooooooond. Genoeg flauwe grapjes. Raden maar! Klik op comments en geef me de naam van onze BB (Bekende Buurvrouw).

maandag 26 november 2007

buurvrouw

Onze buurvrouw is terug aan de slag. Buurvrouw in de (letterlijk) ruimere betekenis dan. Ze woont enkele appartementsblokken verder aan het eind van onze straat. Als u raadt over welke buurvrouw het gaat, dan krijgt u een eervolle vermelding in mijn volgende berichtje!

dinsdag 20 november 2007

Blogland op zijn kop

Niet alleen Belgenland verkeert in crisis; ook heel blogland -althans bloggend Vlaanderen- staat op zijn kop. De meeste lezers van mijn bescheiden blogspotje weten niet waarover ik het nu heb. Maar ieder zichzelf respecterend blogger weet dat het over Clickx verkiezingen van Site van het Jaar gaat. Toen de genomineerden in de categorie "beste persoonlijke blog" werden bekend gemaakt, brak de storm los in Blogland. Vooral niet-genomineerden die duidelijk hadden gehoopt op een nominatie en hun 'acceptance speech' al hadden geschreven begonnen met modder te gooien. Hier bij autumn leaf blijft het windstil. Ik heb in de verste verte geen ambitie om bij de 'top notch' van Blogland te horen. De enige blogambitie die ik koester is dat er hier af en toe wat meer commentaar op mijn schrijfsels zouden komen. Ik heb een sterk vermoeden dat het heeft te maken met mijn leeftijdscategorie en bij gevolg dus ook de leeftijdscategorie van mijn lezerspubliek. Bloggen is iets waarmee mijn vrienden 30-plussers niet vertrouwd zijn. Sunnymoon, Kruimel, Lilith, Lien,... (om een paar van mijn favoriete blogsters te noemen) zijn allemaal enkele jaartjes (in het verkleinwoord klinkt het voor mij minder erg dan 'jaren') jonger dan ik. Bovendien sta ik er vaak van te kijken hoe weinig van mijn vriendinnen voor de fun achter hun computer zitten. Voor het werk, ja, omdat het moet. E-mailen, ja, ook dat lukt bij de meeste wel aardig en vinden ze zelfs plezant. Maar chatten? Nee, daar doen ze niet aan mee. En bloggen? Neen, dank u. Ja, wel af en toe, heel af en toe, meelezen. En ja, ik vang zo nu en dan wel een commentaar op op mijn blog, als ik ze dan eens persoonlijk zie, maar dat in een comment op mijn blog zetten? Neen, dat doen ze liever niet. Jammer, vind ik dat.
En mocht u ondertussen dan toch heel nieuwsgierig zijn geworden, naar waar die storm in een glas water in Blogland over gaat, dan verwijs ik u graag naar een collega-blogger. Ik ben trouwens niet te beroerd om mijn favoriet te vernoemen. Heus, ik heb daar geen enkele persoonlijke baat bij. Heb geen flauw idee wie schuilgaat achter Kruimel, maar ik heb haar mijn stem gegeven, omdat ze zo schitterend schrijft. Ga ook maar eens snoepen van de kruimels die ze strooit.

maandag 19 november 2007

Dromen over mannen


Prinses ligt in bed, vast vol mooie dromen over de 2 mannen die haar weekend zo mooi maakten. De ene kwam -weliswaar met heel veel vertraging- met de trein aan in het station van Leuven. Terwijl hij elders op ongeveer hetzelfde tijdstip aanmeerde met zijn stoomboot. Maar godzijdank: dankzij een mix van ongebreidelde kleuterfantasie, wat planning en voorbedachte antwoorden op moeilijke vragen door mama, levert dit alomtegenwoordig zijn van de goedheilige man (voorlopig nog) geen problemen op. Deze man met baard bracht nog geen cadeautjes mee, maar zijn aanwezigheid alleen al maakte diepe indruk en maakt het bladeren en uitknippen in de speelgoedcatalogi nog intenser.
Die andere man liet gelukkig geen heel jaar op zich wachten. Hij zou normaal ook aankomen met de trein, maar de treinstaking in Parijs stak daar een stokje voor. Dus na de aankomst uit Seoul dan maar met de bus in plaats van met de TGV van Parijs naar Brussel voor het laatste stukje van de lange reis. Hij bracht wel al een cadeautje mee. En perfect gekozen! Het rode Hello Kitty-handtasje valt in de smaak bij dochterlief en bewijst dat de papa echt wel weet wat vrouwen willen.
Voor mij had s. geen cadeautje bij behalve wat flesjes shampoo en zeep uit de hotels -ik kan ondertussen zelf een hotel beginnen met die flesjescollectie uit alle hoeken van de wereld. (Doet me er trouwens aan denken dat ik "Hotel Babylon" al enkele weken niet heb gezien: een heel goeie serie op Canvas over het leven achter de schermen in een hotel). Maar hoe melig het ook klinkt: zijn aanwezigheid is mij meer waard dan om het even welk cadeau.
Prinses ligt gelukzalig te slapen met het Hello Kitty handtasje naast zich in bed. Ik hoor de douche lopen. Mijn prins wast de vele vliegtuigmijlen van zich af. En ik? Ik voel me de koningin van dit gezinnetje en val in slaap in de zetel.

dinsdag 13 november 2007

Geschiedenis aan het schrijven?!

Dingen die me niet bepaald opvrolijken dezer dagen:
-een cliche van hier tot ginderachter, maar het weer maakt me depri. Kou daar zal je me niet snel over horen klagen, maar al dat somber en grijs (ook al is dat deze winter een modekleur) dat went maar niet. Leve de herfst in New York met leafpeeping, Halloween en Thanksgiving, het allermooiste seizoen in New England!
-de business trips van s. naar Japan, Zuid-Korea, waar Westerse GSM's niet werken en waar het nacht is als het bij ons dag is en omgekeerd, wat communiceren niet echt gemakkelijk maakt. Ik mis hem;
-het falen van de regeringsonderhandelingen en heel de negatieve sfeer daarrond in dit grijze belgenland, geeft me helemaal geen euforisch gevoel zo van:jeeh, dan gaan we maar voor een onafhankelijk vlaanderen. En dan die journalisten en collega-politologen die beweren dat we geschiedenis aan het schrijven zijn. Bwah, kan zijn, maar toen ik op 9/11 in NY was, heb ik dat meeschrijven van geschiedenis van nabij meegemaakt en dat was toch van net iets grotere orde dan de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde;
-het belabberde niveau van de grapjes van Rik Torfs in de Slimste Mens;
-de hoogte van de stapel vuile was;
-dingen die foutlopen op het werk;
-het gebrek aan tijd om mijn doctoraatsthesis af te ronden;
-mijn onverklaarbare lipeczeem: 't is geen zicht! en 2 bezoekjes aan de dermatoloog brachten weinig opheldering;
-dat mijn haar vreselijk lelijk gaat krullen van al die regen;
-het feit dat prinses nog steeds duimt alhoewel ze vorig jaar aan de sint heeft beloofd om dat niet meer te doen tegen zijn komst dit jaar: groot dilemma voor de mama, want ik wil echt dat ze niet meer duimt, maar ik wil ook niet de sint en zwarte piet als boeman misbruiken.

Dingen die me dan toch wat opvrolijk(t)en:
-dat de sint bijna in het land is en dat is een prettige tijd met een meisje van 5 in huis die naar hartelust wegdroomt bij de speelgoedreclamefolders;
-mijn nieuw stapeltje boeken na een dagje boekensnuffelenplezier op de boekenbeurs vorige week;
-de succesvolle afloop van de internationale workshop die ik organiseerde;
-het nieuws dat J. en haar pasgeboren zoontje T. het goed stellen in Moskou na een gecompliceerde zwangerschap;
- de 11.11.11 kwis vorige zaterdag: 10de plaats is echt ni slecht;
-het Halloweenfeestje bij B.: dolle pret voor de kids en vooral ook voor de marinaheksjes. Carnaval was vroeger nooit aan mij besteed, maar met dochterlief is verkleden nu wel dikke pret en doe ik graag mee;
-babysitten op zoontje van vriendin A.: heel fijn om weer even een kruipertje van 1 jaar in huis te hebben en het babyspeelgoed van onder het stof te halen. Dochterlief was heel blij met haar "levende babypop". Ik zag pas hoe groot ze eigenlijk al is toen ze trots de buggy met K. erin voortduwde;
-de luxe van "net gemist" om de paar leuke tv-programma's die er zijn te bekijken wanneer het me uitkomt
-de lekkere vlaamse kost die mijn moeder kookte op zondag;
-het nieuwtje dat er een kleine mega-mindy op komst is;
-de lieve "ik-mis-je" mailtjes die ik van mijn ventje uit verre oorden krijg.

En u, waaruit haalt u wat positieve energie in deze tijden van crisis in Belgie?

vrijdag 2 november 2007

Ben X

Ben met 3 vriendinnen naar Ben X gaan kijken enkele weken geleden. Voor 2 van hen was het zelfs een hele tijd geleden dat ze nog in de bioscoop waren geweest. Als mama's van kleine kinderen en met ervaring in het onderwijs wilden ze allebei toch voor deze film een uitzondering maken en nog eens naar de Studios afzakken. Ben X is inderdaad een film die alle leerkrachten zouden moeten gezien hebben. Maar niet alleen leerkrachten. Het is een erg confronterende film die iedereen wel iets kan leren over hoe we in onze maatschappij omgaan met mensen die "anders" zijn. Zet je echt wel even aan het denken. Ik mag, als ouder, er niet aan denken dat mijn kind zo gepest zou worden! Filmtechnisch zit de film ook echt knap in elkaar, vooral met het over- en weerspringen tussen de -grafisch erg goed- in beeld gebrachte virtuele wereld van computer games en de erg harde realiteit van de school en het sombere dagdagelijkse leven van Ben. Het verhaal is heel origineel opgebouwd. Meer zal ik er niet over verklappen. Hoofdrolspeler Greg Timmermans zet een geloofwaardige vertolking neer. En ook zijn Scarlite is precies zoals ze moet zijn: jong, levendig, warm en een beetje mysterieus. Een minpunt van de film vond ik persoonlijk wel de casting voor de andere rollen. Maar dat is nu eenmaal zo als je in het kleine Vlaanderen op zoek moet naar acteurs en actrices. Als een film al zo bejubeld en gelauwerd is - met name 3 prijzen in Montreal! - dan ligt de lat natuurlijk al hoog als je de film gaat bekijken. Dus toch een ietsiepietsie teleurgesteld omdat het hier en daar oppervlakkig bleef en de acteerprestaties niet altijd van topniveau zijn. Maar toch chapeau voor Nic Balthazar omdat de film echt heel origineel in elkaar steekt en getuigt van heel veel filmvakmanschap. Op sommige momenten een heel erg Vlaamse film, maar over het algemeen van internationaal niveau. Niet de beste film van het jaar, denk ik, maar wel een film die niemand onverschillig kan laten. Verplichte film in alle middelbare scholen, zou ik zeggen.