donderdag 27 september 2007

back in town


De kermis is vertrokken. De herfst is volop in 't land. Je zou dus kunnen denken dat het maar een trieste boel is op straat. Niets is minder waar. Leuven leeft weer helemaal op, want de meute studenten is 'back in town'. Vooral de eerstejaars blijven altijd voor een beetje amusement zorgen als je ze zo'n beetje verward ziet rondlopen. Opgevangen flarden zinnen deze week in de Leuvense binnenstad:
-2 meisjesstudenten onder elkaar in zangerig Limburgs:
"Da is hier allemaal nogal ingewikkeld he", waarop de andere, die zich duidelijk al beter thuis voelde: "En toch ken ik mijne weg hier al een beetje".
-een jongen roept naar een meisje dat zich bij een groep bevindt: "He, ga je mee naar ...?", waarop zij "Nee, dat gaat nu niet, want ik ben op stap met de klas, allez dat is niet de klas, ge weet wel, ik bedoel mijn jaar" (meisje moet duidelijk nog wennen aan het feit dat ze niet meer in het middelbaar in een klas zit, maar in het eerstejaar unief)
-enkele meisjes zoekend naar een leslokaal lopen verloren rond op de campus sociale wetenschappen en vragen aan mij: "Weet u soms waar aula Max Weber is?" Ik wijs hen vriendelijk de weg. Ze staan op amper 5meter van de ingang van de aula, die niet echt klein is, redelijk opvallend van architectuur en waarop bovendien in koeieletters "AULA" staat op de glazen deuren!!!
Ik moet wel toegeven dat de campus sociale wetenschappen inderdaad een wirwar van niet erg logisch genummerde en benaamde gebouwen is, waar bovendien ook nog volop bouwwerken aan de gang zijn. Geen wonder dat studenten niet meteen vinden waar AV00.12 is ofzo. Collega's van het ernaast gelegen HIVA hebben er niet beter op gevonden dan gewoon op het raam een papier te hangen met de boodschap:"In dit gebouw bevinden zich GEEN leslokalen". Waarschijnlijk was de receptioniste overwerkt geraakt van al die studenten die daar binnenwandelden op zoek naar een auditorium.
Ook vorig jaar blogde ik al over de invasie van de studenten Nu wonen we niet meer pal in het centrum en hebben we dus ook veel minder last van studentenlawaai. Bij deze heet ik hen dus nog wat hartelijker welkom, aangezien de kans dat ze mijn nachtrust komen verstoren gering is.

dinsdag 18 september 2007

alles voor het vaderland: van bommen tot babies


U heeft misschien gehoord dat Rusland "de vader aller bommen" heeft getest, maar de kille Poetinpolitiek heeft soms ook heel erg menselijke kantjes. Zeg nu zelf, wie wil er nu geen dag vrijaf krijgen om zich aan deze vaderlandslievende taak te wijden? Voor het geval u het gemist hebt: 12 september was het kindjesmaken-feestdag in de Russische provincie Oeljanovsk!!

Voor wie verbaasd is over hoe de "ingepakte" babietjes er in Rusland uitzien in het nieuwsfilmpje. Ja, dat is daar vandaag de dag nog zo! En ja, ook in de US worden pasgeboren babietjes op ongeveer dezelfde manier in doeken gewikkeld! Dus ook dochterlief was ooit zo'n bundeltje! Er werd ons zelfs aangeleerd hoe we zo'n 'pakketje' moesten maken door doeken zus en zo te vouwen. En ongelooflijk maar waar: we hadden de techniek onder de knie en... babietje leek het heel fijn en gezellig te vinden om zo ingepakt te worden. Als u het zelf eens wil uitproberen met uw pasgeborene, volg de instructies...en "do the wrap"!

THE WRAP:

A suitable material for a wrap is muslin or light cotton which measures about 1.5 metres x 1.0 metres. You may worry that this material is not warm enough but remember when you place your baby in bed there may also be a sheet and/or blanket over her. Another of the SIDS & KIDS recommendations is to avoid overheating your baby.

WHAT TO DO:


1. Fold down one long edge about 20cms and place your baby in the middle with her shoulders at the level of the fold
2. Place your baby’s left hand under the fold
3. Keeping your baby’s left hand near the shoulder take the top of the fold and tuck it under your baby’s legs
4. Take the left edge of this new fold and wrap it over your baby’s body then tuck it under the body on the right side
5. Place your baby’s right hand under the fold
6. Keeping your baby’s right hand near the shoulder take the top of the fold and tuck it under your baby’s legs
7. Take the right edge of this new fold and wrap it over your baby’s body then tuck it under the body on the left side
8. Fold any extra length of the wrap under your baby’s legs

maandag 10 september 2007

welkom in Belgie: het land van het bier, zonder regering


Een aantal buitenlandse vrienden begrijpt er geen snars van dat wij met z'n allen gewoon gaan werken, naar school gaan, dat de vuilniszakken worden opgehaald, dat de politie gewoon doorgaat met parkeerboetes schrijven, dat er nog meer dan voldoende eten in de rekken van de supermarkten ligt, terwijl we al 92 dagen zitten te wachten op een nieuwe regering. Waarom we dan niet opnieuw naar de stembus trokken, vroeg een Amerikaanse vriendin vorige week aan mij. Ik antwoordde verontwaardigd dat ze niet moest denken dat het hier een soort herhaling was van het debacle van de Amerikaanse presidentsverkiezingen in 2000. Herinnert u zich die komedie nog? We woonden toen in de VS. In heel onze New Yorkse omgeving kenden we niemand die op Bush zou stemmen. Ik volgde de kiesresultaten op CNN en ging met een gerust hart slapen, want op het TV-scherm kleurden er meer staten blauw (democrat) dan rood (republican) en dus zou Gore de nieuwe president worden. Enfin, dat was wat men toen even dacht bij CNN. Maar toen begon in Florida dat hele gedoe met ponskaarten en kregen we die cowboy uit Texas in het Witte Huis. De gevolgen zijn u bekend. Ik probeerde die vriendin uit te leggen dat het heus niet zo was dat ze daar op Hertoginnendal al heel de tijd proberen uit te zoeken wie de verkiezingen heeft gewonnen en daar met z'n allen zitten geponste stembiljetten na te kijken en te hertellen. Nee, dit is de beschaafde wereld en wij (althans wij hier in Leuven en in een aantal andere steden en gemeenten) hebben niet met ponskaarten, met per computer gestemt. Wij, de kiezers, hebben alles netjes gedaan zoals het hoort. Alleen hebben wij het de politici nogal moeilijk gemaakt door de kaarten zodanig moeilijk te leggen, dat ze er niet goed uitraken daar in Hertoginnedal. Team building, dat wordt wel hoog aanschreven in de bedrijfswereld, waar managers dan worden meegenomen om rotsen te gaan beklimmen in de Ardennen of -als het budget dat toelaat- naar meer exotische bestemmingen met nog veel meer avontuurlijke uitdagingen. In de politiek lijkt zo'n cursus teambuilding niet op het cv te staan. Binnen de eigen partij lukt het nog wel (alhoewel de VLD toch ook enkele mooie staaltjes liet zien van intern geruzie en lijkt nu ook de SpA na de zware nederlaag behoorlijk intern verdeeld te zijn, worstelend met de vraag hoe ze kunnen kiezen tussen 'babes' of 'brains' of zijn er toch enkele 'babes met brains'?). Samenwerken met een andere partij in de vorm van een kartel om op die manier meer kiezers te krijgen, ja, dat kunnen de politici over 't algemeen wel goed. Maar samenwerken over de taalgrenzen heen, ho maar, dat is teveel gevraagd. Alsof die dames en heren politici waren vergeten dat er ook mensen aan de andere kant van de taalgrens wonen, net nu ze aan hun eigen kiezers vanalles hebben beloofd dat die mensen aan de andere kant van de taalgrens niet zo leuk vinden. Intussen vinden wij die Joelle Milquet aan deze kant van de taalgrens met z'n allen een "bitch" en is in Wallonie Yves Leterme niet echt graag gezien en Bart Dewever nog veel minder. En zo zijn we intussen al bijna midden september en is er nog geen regering in 't vooruitzicht. Maar laat u daarvoor aub uw nachtrust niet (tenzij u in de buurt van de luchthaven woont want de nachtvluchten da's nog zoiets heikels in de Belgische politiek). Het komt allemaal wel goed, want er is vandaag een grote doorbraak gemeld. De Walen doen een laatste zoenoffer en schenken (liefst in een gekoeld glas) Hoegaarden terug aan Hoegaarden. In Jupille bakten ze er niks van. Dus terug naar waar het hoort. Nee, alle gekheid op een stokje. Ik vind het echt chapeau (om het op z'n Vlaams te zeggen) dat een gigant als InBev (ja, ik weet hoe je de naam van dit bedrijf juist moet schrijven: aan elkaar en met een hoofdletter "B" en dat ik dat zo goed weet heeft zo zijn redenen) terugkomt op een beslissing. Die gladde (en meestal erg mooi ogende, moet ik toegeven) Brazilianen met hun MBA's van Amerikaanse universiteiten die grotendeels het beleid van de Leuvense bierbrouwer uitstippelen, hadden zich teveel op cijfertjes verkeken en niet verwacht dat er ook nog zoiets als "tradities en vakmanschap" bestaat. Het bleek ook niet zo'n goeie pr-stunt, want heel wat Hoegaardendrinkers waren uitermate verbolgen. Brouwerij Haacht speelde op dat misnoegen bij de witbierdrinkers handig in: hun Mystic bier (witbier met kriek of limoen) bleek een ideale vervanger voor wie geen Hoegaarden meer wilde drinken. Jammer dat het geen zonnige zomer werd, want dan zou dat witbier nog beter over den toog zijn gegaan. S. en ik werden fan van Mystic (we dronken het de eerste keer bij restaurant Ribs, 1 van onze favoriete adresjes in Leuven: zie blogje van 22.06.2007). Maar 's werelds grootste bierbrouwer, 'Artois' of 'Interbrew', zoals de meeste locals het bedrijf nog steeds noemen, heeft een speciale link met Leuven, ondanks het feit dat ze je op de hoofdzetel aan "the reception desk" niet altijd kunnen aanspreken in 't Nederlands: echt waar, zelf meegemaakt toen ik er onlangs voor een vergadering moest zijn: de receptioniste sprak alleen Frans en Engels. De InBev Brazilianen hebben misschien toch even de pols van de Belgische biercultuur gevoeld en hun conclusies getrokken. Ik ben al content dat we nu weer met een gerust hart Hoegaarden kunnen drinken, die niet naar Jupiler smaakt (bah!). Laat de ministers-in-spe nu een voorbeeld nemen aan zo'n goeie constructieve beslissingen en dan hebben wij binnen de kortste keren een regering. Misschien een Hoegaarden, of nog beter, wat stevige trappisten schenken bij die onderhandelingen en dan loopt dat vanzelf wel los. Om de communautaire gemoederen niet te verhitten, suggereer ik om naast Westvleteren ook Orval te schenken.

vrijdag 7 september 2007

ochtendlijke conversatie



Vorige zaterdag, rond 7u ‘s morgens, hoor ik vanuit mijn bed een ingewikkelde conversatie in de kamer ernaast waarin de woorden “zeewier”, “plankton”, en “stalagtieten” vallen. Dochterlief en vriendinnetje dat is blijven logeren zijn duidelijk al klaarwakker en dringend toe aan een nieuw schooljaar. Dochterlief is 5-en-half, vriendinnetje nog-net-geen-zes. Help, waar gaat dat naartoe? Aan dit tempo zijn ze binnen een half jaar slimmer dan hun ouders! Geinspireerd door de Frosties en Smacks van aan de ontbijttafel, kruipt er even later een brullende tijger over de keukenvloer en springt er kwakende kikker rond. Broer van vriendinnetje, net 4 geworden, doet vrolijk mee. Gelukkig maar, ze blijven nog even kinderen…

donderdag 6 september 2007

wereldrecord doctoreren


Voor diegenen onder u die denken dat ik persoonlijk het wereldrecord langstdurend-doctoraatsstudent op mijn naam heb staan (geef maar toe dat u dat denkt!), geef ik graag dit berichtje uit de Standaard Online van enkele weken geleden mee:

Doctoraat in astrofysica voor Queen-gitarist Brian May
LONDEN - Brian May, gitarist bij de Britse band Queen, heeft zijn doctoraat in de astrofysica behaald, meer dan dertig jaar nadat hij zijn studie stopzette.
'Ik kan niet uitdrukken hoe opgelucht ik ben', vertelde de 60-jarige rocker. May gaf in 1974 de cursus op om zich volledig op muziek toe te leggen. Vorig jaar hervatte hij zijn studies en werkte zijn thesis van 48.000 woorden over interplanetair stof af.
Ondanks honderden optredens voor immens veel volk, geeft May toe dat hij bang was om
voor de jury te staan. 'De kans bestaat altijd dat de jury je iets vraagt waarop je niet kan antwoorden. Gelukkig gebeurde dat niet', aldus de gitarist.
Volgend jaar in mei krijgt Brian May officieel zijn titel van doctor in de astrofysica.


Er is dus nog hoop dat ik ook ooit mijn doctoraat zal halen... en neen, ik ben heus niet van plan te wachten tot ik 60 ben.

dinsdag 4 september 2007

5 goeie (en minder goeie) redenen


5 goeie (en minder goeie) redenen waarom een nieuw berichtje op mijn blog even op zich laat wachten:
1. 't was de laatste week van de zomervakantie voor prinses: dus wat extra tijd voor haar gemaakt
2. 't is kermis in Leuven: zondag met de familie gaan eendjes vissen en van ander kermisvermaak genoten en maandag langs de jaarmarkt gewandeld. Nee, geen koe gekocht, noch een keukenmes dat volgens de verkoper alles kan snijden, noch een tailleurke dat op een heuse catwalk werd geshowed door senioren-modellen. Wel een lekkere lamsragout gegeten, een speciale kruidenthee gekocht (en gisterenavond al meteen geproefd en goedbevonden) en vooral veel people watching gedaan.
3. 't was ondertussen ook al de eerste en tweede schooldag voor dochterlief: dus vanaf nu staat mijn wekker weer op (2 maanden lang niet opgezet, om zoveel mogelijk van een vakantieritme te genieten), wat betekent dat ik er 's avonds iets vroeger moet (proberen) in te kruipen en dus minder tijd heb om te bloggen, want dat is iets dat vooral in de late avonduurtjes wordt gedaan
4. de Canvascrack: ik beken: ik ben eraan verslaafd en zeker nu dat er een bijna-supercrack is! ik probeer geen enkele aflevering te missen (en heel soms kijkt s. zelfs mee!)
5. last but not least: ik probeer minder te bloggen en al mijn schrijfinspiratie in mijn doctoraat te steken