zondag 30 december 2007

nieuwjaarsbrief

Oliebollen groot en klein, appelflappen, een glaasje wijn. Weer begint een heel nieuw jaar. Ik sta al met mijn versje klaar. Veel mooie dingen en een heleboel geluk, dan kan het nieuwe jaar niet meer stuk!
ondertekend, prinses, 1 januari 2008

met een trots moederhart vermeld ik er bij dat de bijhorende gebaren schattig zijn en ze het versje snel, traag, luid, stil, dansend en springend, zelfs van achter naar voor als het moet, kan opzeggen! En nu nog even geduld tot zaterdag, tot ik dan weer kan wegsmelten als mijn petekindje zijn versje komt opzeggen.

goede voornemens

Misschien vindt u dat allemaal maar niks, zo van die goede voornemens maken bij het begin van een nieuw jaar, omdat u uit eigen ervaring weet dat het meestal gewoon bij goede voornemens blijft. Wij doen er dit jaar wel aan mee, al was het al alleen maar omdat dochterlief enthousiast mee doet met het maken van "resolutions". Op haar lijstje staan: niet meer duimen (dat wordt zeker geen makkie), minder tv kijken (onder zachte dwang zijn we vooral het ochtendlijke "ketnetten" aan het afbouwen), meer gaan fietsen (maar dan moet ze eerst een nieuwe fiets krijgen van ons, want ze trapt met haar knieen tegen het stuur van haar huidig fietsje omdat ze in 2007 gegroeid is als een kool) en leren lezen en schrijven in het eerste leerjaar (iets waar ze naar uitkijkt). Op het lijstje van s. staat met stip op nummer 1- helemaal niet zo origineel - : vermageren. Ik probeer hem duidelijk te maken dat hij niet zozeer moet dieten door gewoon op het werk lunch over te slaan (wat hij nogal eens doet en dan valt hij 's avonds om van de honger en eet alles op wat hij in de kast vindt...) Er mogen wel een paar kilootjes af bij hem, de vele restaurantbezoekjes voor 't werk en voor plezier hebben geen gunstig effect op de omvang van zijn buikje. Maar het belangrijkste is dat hij meer gaat sporten. Hoe hij dat in zijn drukke agenda gaat inbouwen, dat zal de grote uitdaging worden. "Meer weekendjes met mama weggaan", zei hij ook toen dochterlief hem vroeg naar zijn goede voornemens. Dat vind ik nu eens een goed voornemen, waar ik hem met plezier ga aan herinneren. En de mijne? Mijn voornemens zijn groots en klein tegelijkertijd. Aan prinses heb ik beloofd: meer knuffelen (doen we al heel veel, maar mag altijd nog meer), meer samen gaan lunchen (heb ik recentelijk 2 keer met haar gedaan tijdens haar en mijn middagpauze, waarna ik met nieuwe energie weer ging werken en zij vrolijk weer naar school ging), meer verhaaltjes voorlezen (maar dat doe ik ook al elke avond, behalve als ik stikkapot ben, dan neemt papa het vertelritueel over. Ik beleef er evenveel plezier aan als zijzelf). Mijn doctoraat... Maar dat is niet echt een voornemen, dat is gewoon iets dat ik zal doen. Punt uit. Goede voornemens moeten te maken hebben met iets wat je gaat veranderen. Wel, ik ga proberen minder plannen te maken, minder te moeten van mezelf, meer te mogen, meer te genieten van het moment, meer dingen op me af laten komen, niet alles te beredeneerd doen, soms gewoon ook eens durven "niks" doen, een hele namiddag, een hele avond, een heel weekend lang... Ik hoop van harte dat u -als u daar net als ik heel slecht in bent- in 2008 het pure genot leert kennen van even aan geen enkel voornemen te denken.

zondag 23 december 2007

dreaming of a white christmas


Elk jaar doe ik het tegen beter weten toch stiekem telkens opnieuw: dromen van een witte kerst. Gisteren en eergisteren deed de natuur wel erg haar best om er als een prachtig winterlandschap bij te liggen om iedereen in kerststemming te brengen. Fijnstof en smog, daar leken al de autobestuurders op zoek naar een parkeerplaatsje in de binnenstad zich weinig van aan te trekken, want die cadeautjes moesten natuurlijk nog worden gekocht. Wij gingen met de bus, recht op ons doel af: de Fnac, waar het natuurlijk gigantisch druk was met lange rijen aan de kassa. Prinses hield angstvallig mijn hand vast, bang dat ze mama zou verliezen in die grote mensenzee. We hadden onze keuze snel gemaakt: vorige week had onze radio/cd-speler de geest gegeven. En nu we 2 weken veel tijd met ons gezinnetje thuis zullen doorbrengen wilde ik echt perse een nieuwe in huis, al was het alleen maar omdat dochterlief dan de cd met kerstliedjes tot vervelens toe zou kunnen draaien en ik tussendoor pogingen doe om Music For Life wat te volgen, de enige tijd van het jaar dat ik de knop nog eens richting Studio Brussel draai. De lange rij aan de kassa ging aangenaam verrassend vlot vooruit. Even later voelde de winterkou heerlijk verfrissend aan na de drukkende winkelwarmte. Zowel heen- als terug nog geen minuut op een bus moeten wachten. Radio direct geinstalleerd, prinses heeft onmiddellijk gejinglebelled en 'we wish you a merry christmas' meegekeeld tot aan het avondeten. Daarna hebben we ons in de zetel neergeploft en alledrie samen naar de samen met de radio aangeschafte DVD "Happy Feet" gekeken. De eerste keer dat we zo alledrie samen naar een "familiefilm" keken. Een film met verschillende lagen in het verhaal waar de mama's en papa's zeker andere dingen uithalen dan de kinderen. Technisch ook heel knap. Niet voor niks, de Oscarwinnaar voor beste animatiefilm. Enkele scenes vond prinses een beetje eng, dan kroop ze heel dicht tegen me aan. Maar bij andere scenes lachte ze het vrolijk uit en na de film stond ze al tapdansend op haar happy feet haar tanden te poetsen. Een perfect begin van de kerstvakantie als je 't mij vraagt. Zo wil ik nog wel een paar dagen: gewoon ontspannende dingen samen doen terwijl de lichtjes in de kerstboom branden. Have yourself a merry little Christmas!

woensdag 12 december 2007

Christmas shopping


Ik heb -in navolging van Peeters en Pichal- gewacht tot na de Klaas voor de Kerst. Maar nu ben ik er helemaal klaar voor. Laat de kerstlichtjes nu maar branden, maar volg toch ook de oproep van Lilith en haal die bengelende kerstmannen naar beneden please. Als u niet met de bejaardenbus naar de kerstmarkt in Aken reist, kan u komen de sfeer opsnuiven op de Leuvense kerstmarkt. Maar ik geef de 2 vrouwen die ik vorige week hoorde zeggen dat het toch elk jaar opnieuw dezelfde "kromekes me bougies" (vertaling: kraampjes met kaarsen) zijn, eigenlijk wel gelijk. U kan natuurlijk ook altijd naar London. Sinds kort slechts op 1u51 van ons verwijderd. U bent dus sneller in hartje London met de Eurostar, dan dat u erover doet om van bij u thuis op een regenachtige ochtend met uw auto op uw werk in Brussel te geraken. Ik heb er een jaartje gewoond en zou zeggen: ga naar London met de Eurostar, maar niet in de kerstperiode, want dan is het veel te druk in Regent Street, Covent Garden en Piccadilly Circus. Dus hier een tip voor een originelere bestemming voor uw kerstinkopen: Moscow city. U heeft dan ook nog wat tijd voor kerstshopping, want de Russisch Orthodoxe kerst wordt pas op 7 januari gevierd. Wees wel gewaarschuwd: u moet wat kapitaalkrachtig zijn, want in Moskou zijn tegenwoordig luxe en glamour geen vieze woorden uit het Westen meer. Je kan het zo decadent niet bedenken of je vindt het wel ergens in Moskou. Vooraleer u me een lijst van adresjes vraagt: ik ben geen expert terzake, want ik hou me ver buiten die kringen wanneer ik Rusland bezoek. Ik logeer meestal ergens in een studentenresidentie, niks exclusiefs, maar doorgaans wel inclusief kakkerlakken à volonté.

donderdag 6 december 2007

prinsessen


Ik durf wedden dat de kijkcijfers van Ketnet en Sesamstraat vanavond de diepte in gaan. Als de TV-makers zich hierover zouden ongerust maken: geen paniek, binnenkort is het trouwe kijkerspubliek er weer, maar nu is het speelgoed dat de Sint bracht even veel interessanter!
Hier zijn we echt niet goed bezig met het doorbreken van rollenpatronen, want onze meid is dankzij de Sint een prinses die full-time bezig is met het verzorgen van haar poppekinderen, terwijl ze af en toe haar prinsessentelefoon (een roze natuurlijk!) gebruikt om naar de juwelier of naar een vriendin prinses te bellen, want de nummers van Belle, Assepoester en Doornroosje staan bovenaan in haar telefoonboekje. De Sint heeft hier alles nog een beetje rozer gekleurd en we hadden al behoorlijk wat van die kleur in huis. 't Is maar een fase, denk ik, hoop ik, dan. Echte prinsessen houden trouwens ook van hun rol als mama blijkt en ze hebben zelfs dezelfde smaak wat kledij betreft. Gisteren verschenen Mathilde en Maxima ergens op 1 of andere boekvoorstelling in een haast identieke jas. Gelukkig geen roze! Als ze eerst naar elkaar hadden gebeld met hun prinsessentelefoon, dan was dit niet gebeurd.
Mijn prinses kauwt ondertussen rustig verder op een rauwe wortel, de overschot van wat ze voor Slechtweervandaag of Amerigo (of hoe je die schimmel ook noemt) klaarlegde. Ze heeft het al goed begrepen: echte prinsessen letten op hun lijn en eten liever een wortel dan zich te laten gaan aan de nicnacjes, chocoladecenten en speculaas.

zondag 2 december 2007

En de winnaar is...


Bieke! Ja, Frieda Van Wijck is onze Bekende Buurvrouw.