't vriest dat het kraakt

waarschuwing: hoog 'lang leve NY' gehalte in deze post
mijn excuus: het heimwee slaagt bij dit soort weer hevig toe

Het vriest letterlijk dat het kraakt. Ik probeer de auto sneeuwvrij te maken nadat ik hem gisteren heel de dag onder zijn witte deken liet staan. De handschoenen die ik zondag in de solden kocht bewijzen hun nut en ze blijken wel degelijk 'water resistant' waardoor ik bereid was om er wat extra geld aan uit te geven (ook al was dat dan een soldenprijs). De zon schijnt heerlijk. Ik heb me lekker warm ingeduffeld. Man, van dit soort dingen word ik helemaal nostalgisch naar onze tijd in New York. Daar was sneeuwruimen er elk jaar wel bij. Daar had iedereen een 'shovel' om meteen na de sneeuwstorm aan de slag te gaan om een paadje in de diepe sneeuw vrij te maken. HEERLIJK was dat. Tot aan je knieen of dieper in de sneeuw wegzakken. 's Avonds door de besneeuwde buurt een wandeling maken, zo goed als geen auto's op straat, behalve dan de stoere binken met hun sneeuwploegen, en voor de rest alles zo onvoorstelbaar stil. Op zo'n dagen begonnen ze op de radio van 's ochtends vroeg de 'school closings' om te roepen en verzocht zelfs IBM de medewerkers vriendelijk om thuis te blijven als de kans er in zat dat je over te gevaarlijke wegen moest rijden om op het werk te geraken. Manlief - workaholic als hij is - vertrok eens onbesuisd naar het werk op zo'n dag en kwam terug met een 'total loss' auto. Gelukkig hadden we een omniumverzekering en kwam hij er zonder kleerscheuren vanaf. Vanaf toen sloeg hij de goede raad die op sneeuwdagen 's morgens werd afgeroepen op alle lokale radiostations niet meer in de lucht.
Hier probeert iedereen zich ten alle kosten toch te verplaatsen, ook al zitten ze dan 3 uur in de auto op weg naar hun werk. Wij Belgen zijn toch zo bezeten van het 'kloppen van de werkuren'. Ik bedoel daarmee zeker niet dat er hier harder wordt gewerkt dan in de VS. We hebben dat gewoon in ons zitten dat we 'op den bureau' moeten zijn. Terwijl heel veel van de mensen die zo'n bureaujob hebben waarschijnlijk ook van thuis uit hun werk kunnen doen. Er zijn natuurlijk beroepen die altijd moeten doorgaan: sneeuw of geen sneeuw. Maar er zijn ook heel veel taken die je van thuisuit kan doen of -als dat niet kan- desnoods de dag erna kan inhalen door wat langer te blijven of geen koffiepauzes of sigarettenpauzes te houden. Ik denk dat wij Belgen wel de kroon spannen in het houden van dergelijke pauzes. Niet dat ik daar iets tegen heb. Dergelijke pauzes hebben ongetwijfeld een hoge sociale waarde. Maar ik heb wel bedenkingen als sommige mensen permanent lijken buiten aan een sigaret te staan lurken. Enfin, ik ga hier niet verder staan jakkeren en zeuren, want eigenlijk word ik heel goed gezind van dit weertje. Toen ik in de uiteindelijk bijna helemaal sneeuwvrij gemaakte auto (er lag er nog op het dak van de auto waar ik niet aan kon) wegreed vertelde die me vrolijk dat het 22 graden was. Neen, mijn auto sprak geen wartaal. 't Is een Amerikaan ('t is te zeggen een Japans merk gekocht in de US en mee naar hier verhuisd). Hij rekent in Fahrenheit (en vertelt me hoeveel miles/per uur ik doe en of ik South East of North West rij). 32 graden Fahrenheit is nul graden Celcius. Hoe de omrekening precies gebeurt, heb ik nooit helemaal onthouden, maar ik weet 1 ding zeker: als het maar in 'de twenties' is, is het behoorlijk koud en dan hebben we het nog niet over de 'wind chill' die daar soms bij hoorde. Ik zie me zelf nog lopen in downtown Manhattan ingepakt in mijn warmste kleren en met een dikke sjaal helemaal rond mijn gezicht zodat alleen mijn ogen en neus vrij waren, omdat de ijskoude wind door merg en been ging. Dus kom aub niet zeuren dat je het koud hebt als het eens rond het vriespunt is, want dan heb ik de neiging om je vierkant uit te lachen. Het lijkt mij dat veel mensen er zich hier niet naar kleden. Een tip: laagjeskledij helpt echt en dames, neen, nylonkousen daar hou je je voeten niet mee warm! Laagjes kan je van je afpellen als je dan uiteindelijk toch op je warme bureau arriveert. Wat wilde ik nu eigenlijk zeggen? Juist ja: geniet van dit echte winterweer, maak het gezellig binnen en buiten, strooi eten voor de vogeltjes, geef de postbode of de mannen van de vuilniskar een jeneverke, haal je portemonnee boven voor de bedelaar aan de ingang van de supermarkt, maak tijd voor een gezelschapsspelletje met je gezin of vrienden, verwarm je handen aan een kop thee of een kom soep, maak je stoep ijsvrij en lig niet wakker van de gasrekening. De Russen hebben de kraan wel dicht gedraaid, maar daar zullen wij hier in Belgie weinig of niks van voelen. Laat dit weer je er vooral niet toe brengen om dat doen waar wij Belgen o zo goed in zijn: steen en been klagen. De ultieme tip om het warm te krijgen: lekker dicht tegen je lief aan gaan liggen in bed. Dat is wat ik nu ga doen.