over zweedse gehaktballetjes en sushi

Naar aanleiding van deze mail die ik ontving:

Beste Autumn Leaf, we willen je zoals altijd op de hoogte houden van het reilen en zeilen binnen Ikea. Maandag 10 november hebben heel wat mensen een bezoek aan onze Ikea woonwarenhuizen gepland. We zullen er daarom alles aan doen om iedereen van harte te kunnen verwelkomen.Omwille van mogelijke vakbondsacties kunnen we op dit moment echter nog niet garanderen dat al onze woonwarenhuizen maandag geopend zullen zijn. Met vriendelijke groeten, je IKEA Family team.

Beste vakbondsmensen,
Mijn echtgenoot is vorige maandag om 9u met de trein naar de luchthaven vertrokken. Sinds er een rechtstreekse treinverbinding Leuven-luchthaven is, maakt manlief daarvan gebruik omdat het goedkoper is dan een taxi nemen (en hij dus wat uitspaart op het budget), omdat het milieuvriendelijker is en niet onbelangrijk: omdat het snel gaat en behoorlijk klokvast (geen file). Alvast dank aan u om op die dag het treinverkeer niet voor de zoveelste keer lam te leggen door vakbondsacties. Mijn echtgenoot is zonder problemen op de luchthaven geraakt. Het treinticket had hij -met mijn hulp- de avond ervoor online gekocht, om aanschuiven aan de loketten te vermijden. Meer dan 24 u later, om precies te zijn 25u en 20 minuten later, kreeg ik een telefoontje van Manlief om te zeggen dat hij op het hotel in Tokyo was aangekomen. Het was een kort telefoontje want telefoneren met een hoteltelefoon is duur en in Japan doet de Blackberry het niet. De internetverbinding op de hotelkamer scheen ook niet te werken, dus verwende hij me met een kort life gesprekje. Hij heeft zijn webcam bij maar het is ons nog niet gelukt om elkaar via de webcam te zien door het tijdsverschil en het drukke agenda aan beide kanten. In Manliefs drukke reisagenda worden er grote afstanden afgelegd. Na 1 dag Japan ging het richting Seoul, morgen naar Taiwan (waar het dan weer een andere tijdszone is) en dan weer terug naar Japan, met verplaatsingen van Tokyo naar Osaka, Kyoto en Hiroshima (als ik het goed heb onthouden).
Voor alle duidelijkheid, mijnheer of mevrouw van de vakbond: de vliegtuigreizen van Manlief gebeuren allemaal in economy, waar een mens tegenwoordig echt alleen een uiterste basisservice krijgt. De reisagenda zit elke dag propvol: tijd voor sightseeing of ontspanning is er zo goed als niet. Sushi eten is wel eens lekker, maar na 14 dagen zeewier, miso, sashimi etc, zou een boterham met hollandse kaas best wel smaken, zegt Manlief dan. Hebt u de film "Lost in Translation" al gezien? Ik kan u die ten sterkste aanraden, om een beetje het gevoel te krijgen van hoe groot de cultuurshock kan zijn. (en geheel terzijde: omdat Scarlett Johansson erin mee speelt). Manlief kent de lokale gewoontes al een beetje (en zorgt dat hij geen sokken met gaten meeneemt in zijn valies omdat je daar wel vaker eens je schoenen moet uittrekken in het gezelschap van zakenlui) en hoewel hij nooit echt graag van de partij is op die Aziereizen, zeurt hij niet.
Terwijl hij weg is, is er een lang verlengd weekend voor de andere werknemers van het bedrijf en voor vele andere Belgen. Vele van die mensen zouden van die brugdag graag gebruik maken om naar IKEA te gaan. Ze zouden daar -als u daar tenminste gaan stokje voor steekt- veel geld uitgeven, ondanks al uw constante gezeur over de dalende koopkracht. Mijn man heeft niet gepland om maandag naar IKEA te gaan omdat hij dan met een paar beleefd knikkende Taiwanezen aan het vergaderen zal zijn terwijl de airco draait omdat het daar rond de 30 graden is. De weekends en verlofdagen die hij verliest op zakentrips krijgt hij niet gecompenseerd in verlofdagen op een ander moment of meer loon. Stapt Manlief daarom naar de vakbond? Gaat hij daarom in staking? Natuurlijk niet. Hij beschouwt het als een deel van de job. Wat ik maar wil zeggen is dat ik het danig op mijn heupen krijg als ik hoor dat u veel acties plant. Voor alle duidelijkheid: ik ben het helemaal eens met de actie van 11.11.11 die zegt dat werknemers niet kunnen behandeld worden als gereedschap. Maar ik erger me wel aan mensen die meteen steigeren als er wat flexibiliteit wordt gevraagd door de werkgever, die het begrip 'dalende koopkracht' als een flauw excuus gebruiken om het onmogelijke te eisen.
Jamaar, uwe man zal wel goed worden betaald, hoor ik u al zeggen. Zijn salaris is ok, maar zeker niet overdreven. Hij is een manager, maar geen topmanager en werkt in een bedrijf dat zich ergens in de halfslachtige zone tussen onderzoekscentrum en puur commercieel bedrijf bevindt. Daar wordt dus niet met grof geld gegooid. Manlief waarschuwt al jaren voor de slechte tijden die eraan komen in de micro-electronicabranche waarin hij werkt en onderneemt pogingen om nieuwe wegen in te slaan om op die manier met het bedrijf het hoofd te kunnen bieden aan de uitdagingen die voor de deur staan. Hij kan daar uren over zitten piekeren en plannen. U ligt daar niet wakker van, dat begrijp ik. U staat liever op de bres te springen om werkwillige mensen tegen te houden als ze voorbij het stakingspiket proberen te glippen.
Lieve mensen van de vakbond, vrienden zeggen mij soms dat ik in de politiek zou moeten gaan en noemen me wel eens een 'rooie' of een 'groene'. Ze hebben misschien wel gelijk, maar wat de vakbonden betreft, ben ik helemaal geen linkse. Ik zal het u rechtuit zeggen: ik vind u ouderwets en dringend toe aan een complete make-over. Mijn vader zal dit niet graag lezen. Hij is een groot voorstander van de vakbonden, denk ik. Terecht is hij fier op het Belgische systeem van sociale zekerheid dat er grotendeels is gekomen dankzij uw inspanningen doorheen de tijd. Maar het is nu anno 2008. We leven in een tijd van globalisering, van high tech, van financiele crisis,... Het zou 1 van uw taken moeten zijn om mensen in deze tijd te informeren op de juiste manier; hen te sensibiliseren niet alleen omtrent hun rechten, maar ook over hun verantwoordelijkheden, in plaats van paniek te zaaien met de 'dalende koopkracht' dooddoener en dan elke gelegenheid aan te grijpen om loonsverhoging te eisen. Voila, mevrouw of mijnheer van de vakbond, dit moest me van het hart. En als u maandag toch zou staken aan de IKEA's, dan hoop ik dat de weerman juist is en dat het pijpenstelen regent terwijl u daarbuiten staat actie te voeren en dat er vooral niemand op het idee zou komen om u en uw collega-actievoerders van die lekkere zweedse gehaktballetjes te komen serveren terwijl u verkleumt van de kou. Hoogachtend, Autumn Leaf.