donderdag 24 juli 2008

afgehaakt

Er waren twee "maatschappelijke fenomenen" -of als je het liever mediacircussen noemt, mij ook goed- die ik tot nu toe altijd met behoorlijk veel interesse volgde, in tegenstelling tot de meerderheid van mijn sexegenoten (jakkes, wat een raar woord!): Belgische politiek en de ronde van Frankrijk. Ik stel nu echter vast dat ik heb afgehaakt uit pure teleurstelling over de prestaties van deze mannen (en een klein beetje vrouwen). Onze vorige premier en ook onze (tegen-wil-en-dank) huidige premier zijn fan van de Tour. Waarschijnlijk is de moeilijkheidsgraad van het winnen van een bergrit en het vormen van een regering vergelijkbaar of het geel winnen en het komen tot een akkoord over staatshervorming. Maar in beide gevallen blijken de hoofdrolspelers te vaak te zwak om hun eigen mannetje te staan en grijpen ze dan naar onaanvaardbare middelen: epo, populisme, cocaine, loze beloftes, doping, extreem nationalisme,... Het is me een boeltje. Ik heb er de buik van vol. Stel mijn hoop dan nu maar op de Olympische Spelen en de Amerikaanse presidentsverkiezingen voor interessanter materiaal. Kan het u nog boeien wie er zondag in Parijs wint en/of er ooit een oplossing komt voor BHV?