maandag 2 februari 2009

verloren maandag

Op deze winterse maandag waarop ik -samen met de 8000+ collega's van de KU Leuven een extra vrije dag heb, maak ik er een cocoon-dag van voor 'me, myself and I'. Moet ik niet nog vanalles en nog wat? Ja, de to-do list is lang. Er is een boiler die lekt (weliswaar heel langzaam en daardoor stel ik het al veel te lang uit om een loodgieter te bellen). De wasmand met vuile was puilt weer eens uit. Er is een bijdrage voor een boek dat allang had moeten klaar zijn. Dat laatste besluit ik tot de avonduren voor me uit te schuiven. Het schrijven gaat zoveel vlotter tussen 21u en ... 'k Weet het: geen voorbeeld van time management en bovendien het ideale recept om mijn slaaptekort nog te vergroten want wanneer er tot in de nachtelijke uurtjes wordt geschreven, doet het opstaan zo zeer na een veel te korte nacht! Ik zou dus beter overdag mijn tekst afwerken of tenminste iets doen aan die stapel was en/of te sorteren papieren op mijn bureau of gaan boodschappen doen. Maar ik maak er mijn eigen verloren maandag van. Een computer met internetverbinding, meer heb ik vandaag niet nodig.
Een sluimerende winterblues wordt verjaagd met een bod doen op enkele spullen op e-Bay, plannen maken voor een zomerse roadtrip, tussen het surfen door de geluidsknop heel ver openzetten om totaal ongestoord te dansen op muziek van Lenny Kravitz en Kylie Minogue, op i-Tunes songs downloaden van Ella Fitzgerald, wat blogs lezen. Ik verlaat de kamer alleen om een kop thee, een koekje afgewisseld met een stuk fruit en water te gaan halen. Het plan om pannenkoeken te bakken omdat het Lichtmis is wordt geschrapt. Dat zou teveel actie vergen op deze luie achter mijn computer zitten dag. Kan het nog luier? Jawel, ter afwisseling dankzij 'net gemist' naar de Pappenheimers kijken. Dat ga ik nu doen. En daarna zal het al ongeveer tijd zijn om uit mijn coconnetje te kruipen en Dochterlief te gaan afhalen. Wellicht hou ik er morgen naast een berg was en papieren, ook een berg schuldgevoelens aan over als ik bedenk dat ik mijn vrije dag toch wat nuttiger had kunnen invullen...