zondag 8 februari 2009

Kanonnen

Je kon er niet naast kijken, ook al was je 1 van de weiningen die zelf niet keek. Er werden enkele kijkcijferkanonnen op de Vlamingen losgelaten de voorbije weken met als hoogtepunt vorige donderdagavond de finale van de Slimste Mens en op diezelfde avond ook een aflevering van 'Van vlees en bloed'. Ik ben niet meegeteld in die recordcijfers, want ik bekeek de finale van de Slimste Mens achteraf (digitale tv, weet u wel). De digitale kijkers die achteraf kijken worden blijkbaar niet meegerekend in de kijkcijfers, zo begreep ik uit een artikel in de krant. Geen nood. Op een kijker meer of minder kwam het niet aan. Het was een spannende finale, maar toch een beetje een anticlimax, want van de drie finalisten zag ik die jonge ijdeltuit van het journaal het minst graag winnen. Alhoewel, die Lieven Verstraeten van bij Terzake moet, denk ik, niet onderdoen qua ijdelheid voor zijn jongere VRT-nieuwsdienst collega. Je kan over die derde finalist, Bart De Wever vanalles zeggen, maar dat hij ijdel is, dat niet. Of toch? Wij, als kijkers, schijnen nu te menen dat we die mensen 'beter kennen' doordat ze een paar avonden op een rij ons hebben vermaakt met het beantwoorden van quizvragen. Leuk entertainment, toegegeven. Ik keek graag mee, ook al ergerde ik me soms blauw aan de mopjes van die man die ambities had (heeft?) om de rector van de KU Leuven (en bijgevolg: mijn grote baas) te worden. Jeezes, qua mediageilheid kan die vent zich meten aan Wendy en Frans, als je 't mij vraagt. Ik ben de eerste om te zeggen dat het niet gezond is dat academici zich in hun ivoren toren afzonderen van de realiteit, maar dit is toch werkelijk een brug te ver. Maar kom, als u het amusant vindt, soit. Ik ben eerder het type dat zich laat meeslepen in het quizzen en dan vanuit mijn luie zetel mee de vragen probeert op te lossen. Mateloos irrant, zie ik Manlief dan denken, maar hij zegt het niet.
Er is al 't een en ander geschreven over hoeveel nieuwe kiezers dat onschuldig ogende kwisje zal opleveren voor Bart De Wever. Het heeft mijn beeld dat ik al een tijdje van die man had alleen maar bevestigd. Dit is een intelligente man, een man met een brede kennis, die gevat uit de hoek kan komen. Ik zag hem voor het eerst enkele jaren geleden in het programma "Bracke en Crabbe" in de aanloop naar verkiezingen. Ik denk dat het 2003 was. Toen ik Bart De Wever in dat programma bezig hoorde was ik verbaasd over twee zaken. Ten eerste, amai, dat was nog eens een politicus die het goed kon uitleggen, absoluut geen 'babe' maar eerder een politiek beest puur sang. Ten tweede, net enkele maanden terug in Belgie na bijna 5 jaar in de VS, kon ik absoluut niet vatten hoe iemand zo kortzichtig zijn om zich willen bezig te houden met een politieke partij die de onafhankelijkheid van Vlaanderen eist. Hij boezemde bij mij tegelijkertijd respect (intelligent, welbespraakt, niet uit de hoogte, duidelijke principes) en angst (conservatief denken, erg rechts, te principieel) in. En dat deed hij ook nu weer in de Slimste Mens. Ik bewonder mensen die "witty" zijn (zoals dat zo mooi heet in het Engels). Ik ben helemaal niet ad rem. Ik ben eerder iemand die een paar uur na een conversatie denkt: dat had ik moeten antwoorden. Mijn bewondering heeft hij; mijn stem krijgt hij niet.
Hij zou niet misstaan in dat andere TV-programma dat kijkcijfers verpulvert: Van vlees en bloed. Ook in die kijkcijfers ben ik niet meegeteld en wel om een heel simpele reden: ik kijk niet. Ik heb een paar weken geleden 10 minuten gekeken omdat ik wilde weten waarover de hype ging. Neen, dank u. Ik vond er niks aan. Er hangt net iets teveel Vlaamse klei aan dat programma. Met alle respect voor de acteurs en regisseurs van de ploeg. Neen, 't is niet omdat ik vegetarier ben, want dat ben ik niet. Maar in die paar minuten die ik keek, was er een vechtpartij, viel ongeveer 10 keer het woord 'boshoer' (Ik voel het al aankomen dat dat 1 van de woorden van 2009 gaat worden), werd een weekend op hotel verknald door de mededeling van de echtgenoot dat hij vreemd was gegaan en was er een natuurgids-in-spe die faalde voor zijn examen omdat er geen wandelaars kwamen opdagen) Hoe triest kan een programma zijn? Ik hou van drama, maar niet dit soort drama. Maar we zullen het maar houden bij de gustibus et coloribus non est disputandum De bouletten die ik kreeg te zien (in een Atomiumconstructie) zagen er bijzonder smaakloos uit. Over smaak gesproken: wat vindt u van 'de Smaak van De Keyser'?