't zijn de kleine dingen...

die me doen beseffen dat Dochterlief groot wordt:
-dat ze 's morgens zichzelf helemaal alleen aankleedt als haar wekker afloopt (waardoor ik kan genieten van enkele extra minuten in bed: dank je wel, Dochterlief, want dat zijn kostbare minuten).
-dat ze al boeken leest en alle woorden die ze onder ogen krijgt probeert te lezen. Welkom, Dochterlief, in de boeiende wereld die voor je opengaat eens je de kunst van het lezen beheerst.
-dat ze in het diepe eind van het zwembad erin durft springen: nog even, Dochterlief, en dan heb je je eerste brevet op zak!
-dat ze al een eerste melodie op haar viool kan produceren.
-dat ze niet meer zeurt om tv 's morgens.
-dat ze even en oneven getallen kent en kan optellen en aftrekken.
-dat ze in een restaurant een gewone grote mensenportie kan opeten.
-dat ze gisteren in den Alma helemaal alleen voor ons 2 glazen water ging vullen en zonder morsen tot aan de tafel bracht.
-dat ze mandarijntjes eet, ook al vindt ze dat niet superlekker, maar gewoon omdat ze weet dat fruit gezond is.
-dat ze moppen kan navertellen die ze op school heeft gehoord en dat die best grappig zijn.

Maar er zijn ook enkele dingen die haar nog even schattig klein houden, zoals haar totale staat van opwinding over de komst van de sint. Heeft u vanavond 2 zotte meiden luidkeels sinterklaasliedjes horen brullen en daarbij gek in het rond zien springen en dansen? Dat zouden wel eens Autumn Leaf en haar dochter kunnen geweest zijn. Ik zou niet kunnen zeggen wie van beiden het meest pret had.