winterslaap

Het moest er van komen. Wekenlang uitzonderlijk veel energie: doorwerken tot een kot in de nacht zonder probleem, de adrenaline gierde door mijn lijf. Het ging allemaal heel erg goed. Manlief en ikzelf stonden verbaasd toe te kijken hoe goed mijn lichaam met de stress omging. Ik heb immers op dat vlak geen al te indrukwekkend palmares. Ik durf wel eens te bezwijken onder stress, maar daarover een andere keer meer. Want dat is een verhaal op zich. Na de verdediging had ik een weekend rust gepland, maar dat leek overbodig: in plaats van rusten, lezen, en zappen, koos ik voor wandelen en spelen in het bos tot groot jolijt van Dochterlief. Maar nu komt eindelijk de opgebouwde vermoeidheid haar tol opeisen. Ik voel me klaar voor een winterslaap. De kook- en reisboeken liggen opgestapeld op mijn nachtkastje, maar zeggen me niet veel. Ik wil niet kokerellen en ook niet city-trippen. Ik wil gewoon rust. Dat merkt u misschien ook wel op deze blog. Maar is er wel een probleempje: mijn agenda staat boordevol. Allemaal nieuwe projectjes, nieuwe plannen voor het post-doctorale leven. Ik heb er zin in, maar nu nog even niet. Ik ben van plan een actie-committee op te richten om een aantal dagen extra verlofdagen (klein verlet zoals dat zo vreselijk heet) te eisen voor wie net z'n doctoraat heeft verdedigd. Aan de gelukkige in kwestie de keuze om die dagen te vullen met feesten of slapen. Maar zo'n committee oprichten zou teveel energie vragen op dit moment. Dus hou ik het bij er gewoon een beetje suf bijlopen als u het me even toestaat.