gedichtendag met vertraging

Ik was gedichtendag heus niet vergeten. Ik werkte voor de ouderraad aan een projectje rond gedichten voor/door de kinderen op school van Dochterlief. Tijdens een voorbereidende vergadering daarvoor samen door dichtbundels bladeren was met stip de allerleukste vergadering die ik ooit heb gedaan. Dochterlief ging toen ik haar over gedichtendag vertelde prompt aan de slag om zelf eigen versjes te brouwen. Heel schattig. Ik ging op gedichtendag naar de voorstelling van een bundel van debuterende dichters, waarvan ik het ene gedicht al beter kon smaken dan het andere. Bij mij heeft het alleszins gewerkt: door de aandacht voor gedichtendag ontdekte ik weer hoe krachtig poezie kan zijn, wat voor een impact doordacht aan elkaar geregen woorden kunnen hebben, welke emoties die kunnen oproepen. Dus nam ik me voor om weer wat vaker poezie te lezen.
Dus plukte ik vandaag het verzamelde werk van Herman de Conick uit de boekenkast en deel ik uit die prachtige collectie er graag eentje met u, omdat het wat mij betreft elke dag een beetje gedichtendag mag zijn.

Nevel is 't niet meer voorbijgaan
van iets moois dat al volbracht is.
Nevel is gelukkig haast niet meer bestaan,
niet meer moeten
en nog even mogen.
Je was lang gebleven.
Nevel is even
daarna.
Ik zie haast nog je ogen.
Nevel is: nog bijna.
uit Met de vedel, Herman de Conick, De Gedichten, uitgeverij De Arbeiderspers, 1998