vakantieverhalen uit het noorden (1)

Op een druilerige dag als vandaag waarop de herfst al duidelijk in de lucht hangt, tracteer ik u graag op wat vakantieverhalen:We reden voor onze vakantiebestemming een uur of vier niet zuid-, maar noordwaarts. Dat is weersgewijs natuurlijk een risicovolle onderneming, maar daar deinzen we niet voor terug. We zouden ons ook wel binnen kunnen bezig houden in de chalet die we hadden geboekt. Boeken gaan altijd mee op vakantie (ook al komen ze vaak ongelezen mee terug naar huis). Het bleek trouwens een overbodige bekommernis, want het werd de zonnigste vakantie die we al hadden in jaren en er waren zelfs momenten waarop we dankbaar waren dat we daar in "het hoge noorden" zaten waar het een paar graadjes minder heet was dan hier. We gingen naar het bij de meeste Belgen volslagen onbekende Drenthe.
Onbekend is onbemind, maar zo werkt dat niet bij Autumn Leaf. Integendeel, Autumn Leaf wilde het best wel eens uitproberen en ten huize Autumn Leaf is zij de reisorganisator. Manlief stelt als enige vereiste dat het niet meer dan 6uur rijden is (anders nemen we het vliegtuig) en dat het er gemiddeld minder dan 35 graden is (want hij is niet erg hittebestendig, evenmin als ik). De eerste randvoorwaarde vervult meteen ook de tweede ;-) Wat gespeur op het internet beloofde de nodige ingredienten waarnaar ik op zoek was: bosrijke en landelijke omgeving, een vakantiedomein van een ons niet onbekende keten met een vreselijke naam maar met kindvriendelijke activiteiten, charmante dorpjes met boerderijen, en het meest tot de verbeelding sprekend: hunnebedden. En ja, we kregen dit alles waar we naar uitkeken en het bleek allemaal nog mooier en rustiger dan we het ons hadden voorgesteld. We klommen in bomen, aten elke dag buiten, speurden samen met Simon Specht in het bos, dansten, wandelden tussen vlinders, fietsten op de alom geloofde Nederlandse fietspaden, en lieten de wind door onze haren wapperen terwijl we door het landschap bezaaid met mooi verzorgde boerderijen zoefden. Het cliche van luiddruchtig drukdoende noorderburen bleek daar helemaal niet te kloppen. Alles en iedereen ademde rust uit. We waanden ons daar in het noorden helemaal in het zuiden. Het was er helemaal anders dan thuis. We kwamen er geen landgenoten tegen. Het enige Vlaams dat ik er hoorde was Eva de Roovere (die er samen met Diggi Dex een hit scoorde) op de radio in het zwembad.
Op de terugweg halte gehouden in Utrecht, waarvan ik me van een schooluitstap op de humaniora meende te herinneren dat ik het een mooie stad vond. Dat bleek nog te kloppen. We aten er in de buurt van de Dom op een terras terwijl de bootjes onder ons door vaarden.
Dochterlief had het ook reuze naar haar zin op deze vakantie, want er was zoveel te doen en te beleven en niet onbelangrijk op haar leeftijd: ze vond het reuzefijn dat ze toch ook alles zelf kon lezen. Dezelfde taal en toch heel anders: Nederland trekt ons echt aan als bestemming voor een familievakantie. Niet cool, exotisch en hip? Dat zal ons worst wezen. Over worst gesproken:volgende keer neem ik u mee naar dat andere favoriete vakantieland van ons: Duitsland. Want eerder deze zomer trokken we ook al noordwaarts, naar een oude hanzestad.
Koos u ook voor een dichtbijhuis vakantie of trok u onze premier achterna naar het andere eind van de wereld? Ik hoop alvast dat u er evenveel van heeft genoten als wij.