als de vrouw des huizes niet thuis is

Ik weet echt niet wat er met die maand september is gebeurd. In mijn hoofd lijkt ze nog maar net begonnen, maar de kalender vertelt me dat ze er al bijna op zit. Het was in elk geval een maand met veel reizen naar mijn normen: 6 vliegtuigvluchten in 2 weken tijd, dat is echt niet van mijn gewoonte. Nudat de twee conferenties achter de rug zijn, kijk ik er tevreden op terug. Ja, ik zeg het niet zonder trots: ik heb dat goed gedaan daar in Duitsland en Rusland. Het was hard werken om het allemaal klaar te krijgen en ook alles achter de schermen van het gezin te organiseren. Anders dan wanneer manlief op reis gaat voor het werk, moet ik bij mijn afwezigheid toch de nodige instructies achterlaten opdat alles aan het thuisfront op wieltjes zou verlopen. Tenminste, dat is hoe ik daarover denk. Dus er lagen per dag aan te trekken stapeltjes kleren klaar, de frigo werd goed gevuld met gezonde-doch-eenvoudig-te-bereiden maaltijden, post-it notes en fluostift moesten papa herinneren aan het tekenen van de schoolagenda, het vullen van brooddozen, adressen van muzieklessen en verjaardagsfeestjes, en de cadeautjes die naar die feestjes moesten worden meegenomen lagen ook al netjes klaar. Het verliep allemaal goed, vlekkeloos zou ik niet zeggen, maar goed. De wasmand puilde uit bij mijn terugkomst, de frigo was helemaal leeg en dochterlief had een wel erg rare combinatie kleren aan (voor de dag waarop ik terugkeerde had ik geen stapeltje klaargelegd). Maar kijk, ze hadden zich goed gered zonder mij. Het deed me beseffen dat ik -zoals veel andere vrouwen- mezelf een heleboel stress zou kunnen besparen door niet te verwachten dat alles volgens mijn regels verloopt als ik er niet ben. Dat het ok is dat de kleur van de kousen van dochterlief echt niet past bij het rokje dat ze heeft aangetrokken en dat papa haar meenam om pannenkoeken te eten in plaats van boterhammen en dat ze wat meer dan anders op de computer heeft mogen spelen omdat papa dat zelf ook zo leuk vindt. Mezelf wat minder onmisbaar vinden op zo'n momenten, dat zou echt niet slecht zijn. Me over die dingen aan het thuisfront druk maken vreet immers alleen maar energie, die ik broodnodig heb om te focussen op mijn werk. Dus, thuisfront, jullie zijn gewaarschuwd: mams zal heus nog wel op reis gaan en dan laat ze jullie meer aan jullie eigen lot over. Ze heeft er alle vertrouwen in dat jullie dat goed zullen doen. Alleen nog zichzelf overtuigen dat ze dan gerust even de touwtjes uit handen mag geven, dat wordt nog een ander paar mouwen voor deze controle-freak.