Hemel in het klad

Ik gaf het al aan: drukke tijden hier. Maar woensdagavond was het echt heerlijk uitblazen tijdens een zussenuitje (dat was veel te lang geleden, niet, zus?). In de stadschouwburg lieten we ons een avondje lang entertainen door Bart Peeters en zijn bandje met hun schone liedjes in warme klanken. Grote bewondering van mijnentwege voor deze duizendpoot. Die liedjes over heel herkenbare, gewone simpele dinges van het leven en dan de manier waarop hij dat brengt. Je moet het maar kunnen met een serieus slaapprobleem kampen en daar dan een heel leuk liedje met de erg misleidende titel 'Slaapwals' over maken bijvoorbeeld.
Ik kom na zo'n avondje echt als een gelukkige mens weer buiten uit de schouwburg. Trouwens, over geluk gesproken, de teksten zijn stuk voor stuk de moeite, maar wat bij mij het meest bleef hangen was het liedje 'Sint-Franciscus' met dat stukje tekst: 'is geluk dan niet een soort van pleister, die niet eens zo bijster... lang kleeft?'
Bij Rozebril die er ook was, kan je ook een enthousiaste reactie lezen. De rest van het publiek was ook behoorlijk enthousiast om het zacht uit te drukken. Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat er zoveel studenten graag naar Bart Peeters luisteren, had meer mensen van een oudere generatie verwacht. Maar dat was helemaal niet het geval en zorgde voor veel sfeer in 'the house'.