regenboog

Ik merkte meteen dat s. het laatst met de auto had gereden aan 2 zaken. Ten eerste, stond de chauffeursstoel te ver van het stuur. Dus vlug de stoel weer dichterbij gezet zodat ik met mijn voeten tenminste aan het gaspedaal kon. En ten tweede stond de autoradio op 4FM, terwijl ik van de momenten in de auto geniet om rustig naar Radio1 of Klara te luisteren. Dat is thuis bijna uitgesloten, omdat mijn huisgenoten beide radiozenders niet erg apprecieren. S. houdt helemaal niet van gepraat op de radio. Titaantjes, Het Beste moet nog komen,... allemaal niet aan hem besteed, terwijl ik dat best wel goeie programma's vind (afhankelijk natuurlijk van wie de gast is). Klara kan hij soms wel even pruimen, maar dan is het meestal dochterlief die de knop uitzet en zelf een CD met K3-gekweel of Plop en co op zet. Sinds ze recentelijk in de ban is van ballet, is ze soms wel bereid om naar klassieke muziek te luisteren, maar dan moet ik ondertussen constant naar haar balletkunsten kijken. "Kijk, mama, ik draai op mijn tippen rond!", "Kijk, mama, kijk dan toch naar mijn voeten!!" Neen, vergis u niet, ze zit helemaal niet op balletles en heeft geen roze tutu, maar ze heeft wel de DVD van Barbie en het Zwanenmeer en dat verklaart alles. Trouwens, ik moet toegeven dat de muziek van deze film echt heel mooi is (uitgevoerd door de London Symphonic) en de balletpasjes schitterend zijn nagebootst met de computeranimatie (getekend door een choreograaf van het New York City Ballet). Een aanrader voor prinsessen van 5 jaar! Maar terug naar de auto: daar stond de radio dus op 4FM. Een zender die s. graag hoort omdat het hem terugvoert naar zijn jeugd door constant hits uit de jaren 80 en 90 te draaien. Kan best wel eens leuk zijn, maar ik vind het goedkoop jeugdsentiment. Het is best wel eens plezant om zo'n "gouden ouwe" terug te horen, maar ik hoef echt niet 5 keer in 1 uur tijd naar de fuifhitjes van toen ik 18 was terug gekatapulteerd te worden. Ik leef niet in het verleden en al bij al zit er tussen die muziek enorm veel rommel (of zoals dat tegenwoordig heet: "foute muziek"). Ik wilde dus net 4fm afzetten toen ik de presentator met veel poeha hoorde aankondigen dat ze bij de top 3 van de top 100 van de jaren 80 waren gekomen. Was het dan plots 31 december en niet 18 mei? Dat soort top-100 toestanden is toch meestal iets dat ze rond eindejaar in onze strot (of beter onze oren) duwen? Enfin, ik bleef toch een beetje benieuwd luisteren. Ik hoorde net dat "the River" van Bruce Springsteen op 4 was gestrand. Op 3 stond een nummer van Phil Collins. Vraag me al niet meer welk nummer. Op 2 stond Abba met "The Winner Takes it All". Ja, ik ben fan van Abba! Als kleine uk zong ik naar 't schijnt al "I have a dream" mee. Dus Abba op 2, da's ok voor mij, al vind ik dat nu niet het meest typerend voor de jaren 80. Ik zou die naar een decennium eerder doorverwijzen omdat ik die toch echt meer iets van de jaren 70 vind. Maar goed, ik ben Guy De Pre niet. Dus, Abba op 2. Wie dan op nummer 1? Misschien iets van Madonna of the Police, bedacht ik snel. Maar neen, de luisteraars van 4fm bleken een betere smaak te hebben dan ik had verwacht en het was U2 die met "With or Without You" bovenaan stond. Ondertussen was ik al een flink eind opgeschoten op mijn ritje richting schoonouders om dochterlief op te halen. Geen file op de ring rond Brussel, want velen maakten een brugdag. Ikke niet. Perfecte dag om rustig veel werk gedaan te krijgen. Geef mij liever een vrije dag op een ander moment, want op zo'n brugdag is het file aan de Ikea en in de plaatselijke Colruyt. Geen file onderweg en ondertussen nog leuke muziek op de radio, dan rijd ik graag. De rit van Leuven naar mijn schoonouders is minder lang in afstand dan de rit die s. in Amerika dagelijks naar het werk moest afleggen. Met 1 groot verschil: hier sta je meestal in de file, terwijl je daar lekker kon doorrijden op de highway. Wel niet te snel natuurlijk, want overal (meestal verstopt achter de "bushes") kon er controle staan en zo'n snelheidsovertreding waarbij je een bekeuring krijgt van een sheriff-met-hoed (ja, zo zien ze er echt uit!) is een heel stuk impressionanter dan geflitst worden door een onpersoonlijke camera hier in leuven. In Amerika deed ik dat wel graag: zo'n lange afstand met de auto afleggen op rustige highways, vaak door een schitterend landschap: de skyline van Manhattan in de verte of rijden over de Bear Mountain bridge over de Hudson river in al zijn glorie of de veelvoud aan herfstkleuren in de bossen van Noord-Amerika. Vrijdagavond was er wel geen schitterend landschap (de Zenne kan moeilijk de vergelijking met de Hudson aan), maar de natuur liet zich toch ook van een mooie kant zien, want tussen de regen en zonneschijn door, verscheen er een regenboog op de terugweg. Dochterlief was in alle staten van extase over het verschijnsel. Vanop de achterbank begon ze uit te leggen dat er wel iets verkeerd was met deze regenboog, want de kleuren stonden volgens haar niet in de juiste volgorde. Op zo'n momenten denk ik dat ze meer iets van de wetenschapper van haar vader in zich heeft, want als ik een regenboog zie, dan ben ik gewoon kinderlijk blij en opgetogen over dat moois dat zomaar even verschijnt en voor je het weet weer weg kan zijn, terwijl zij begint te discussieren over de volgorde van de kleuren van de regenboog. De juiste volgorde van die kleuren ken ik trouwens niet, maar zij heeft dat blijkbaar wel in de 2de kleuterklas al geleerd. Even later kijkt ze met papa in een boek over dino's en vallen er worden als "krijttijdperk" en "fossielen". Dochterlief stelt 1001 vragen en papa antwoordt enthousiast. Help, word ik binnenkort de enige hier in huis die niks weet van fysika, wiskunde en dergelijke? Maar morgen is het mijn beurt om te vertellen voor het slapengaan en dan zal haar keuze waarschijnlijk vallen op Assepoester of een ander prinsessenverhaal en dan brabbelen wij tweetjes in onze eigen verzonnen taal (een rare gewoonte die dochterlief en ik hebben aangekweekt) en dan vraagt ze misschien hoe je regenboog in het Engels zegt of in het Russisch. Trouwens, wat ze ook wordt: wetenschapper of talenknobbel of nog iets heel anders, dat maakt mij helemaal niks uit, zolang ze maar gelukkig is als ze een regenboog ziet.