zaterdag 13 maart 2010

Brieven uit Kaliningrad (4)


Eigenlijk een brief uit Svjetlogorsk, waar ik vandaag een dagje ging uitwaaien. "When you need to escape from the grit and grim of Kaliningrad, Svetlogorsk is the place to come to", zo begint een website over deze plek. En inderdaad dat was precies hoe het aanvoelde. Heerlijk om even weg te zijn uit de grijze stad.
Over de Russen als volk kan je vanalles zeggen, zowel positief als negatief. Ik merk dat de meeste Belgen een eerder negatief beeld hebben van Russen omdat zij Russen hoofdzakelijk kennen van de luidruchtige, onbehouwen types die ze tegenkomen op vakantie in Turkije, Cyprus of op andere vakantiebestemmingen. Inderdaad, dat soort Russen is niet het beste uithangbordje voor de hele natie. Maar er zijn nog vele miljoenen andere Russen. En ze zijn een gastvrij volk. De grauwe grijze stad vergeet je snel al je binnen hartelijk wordt ontvangen met levendige discussies en veel menselijke warmte. Eén van de aspecten van gastvrijheid houdt in dat er een traditie is om voor buitenlandse gasten in hun vrije tijd "een cultureel programma" te organiseren. En zo nam een Russische collega me vandaag op sleeptouw. Eerst naar een lekker typisch Russisch maar wel nieuw en netjes restaurant dat ik alleen nooit zou hebben gevonden. Daarna reden we dus naar Svjetlogorsk, een badplaats aan de Oostzee. Daar zaten we in een oerouderweste kabelbaan (letterlijk van voor de eerste wereldoorlog!) die ons naar het strand bracht. De promenade (in Vlaamse termsen 'den dijk') is er prachtig hersteld omdat enkele jaren geleden Poetin hier Chirac en Schröder ontving en hij het kustplaatsje dus liet opsmukken om een goeie indruk te maken op zijn gasten.
Er hangt in de badplaats een heel interessant sfeer: de gebouwen zijn een mix van authentieke oude Duitse gebouwen, nieuwe huizen die in de oude stijl worden opgetrokken, gerenoveerde oude protestantse kerkjes die allerlei andere functies kregen, versleten Sovjetgebouwen (gelukkig niet al teveel), nieuwe (maar lelijke) hotels. Het hoogteverschil tussen het strand en het stadje is vrij groot (vandaar de kabelbaan) en er kronkelen veel kleine straatjes tussen de huizen en dennenbossen (heerlijke geur!) door.
Natuurlijk zijn er de nodige commerciële activiteiten om het publiek dat vooral uit Russen en enkele Duitsers bestaat te entertainen met hotdogkraampjes, cafeetjes, en de in deze regio alomaanwezige winkeltjes met barnsteen. Er zijn sanitoria voor militairen en voor gewone burgers (netjes van elkaar gescheiden). Er staan enkele optrekjes die de ambitie hebben om door te gaan voor "paleizen", waar vervaarlijk blaffende honden pottenkijkers uit de buurt houden. Er rijden geblindeerde mercedessen en bmw's rond. Er staan ook nog heel wat heel dure bouwprojecten in de steigers. Maar er zijn ook heel wat gewone Russen, inwoners van Kaliningrad, die hier een dagje de rust komen opzoeken. Je kan er heerlijk wandelen en de heel authentieke sfeer komen opsnuiven die een mix van Europees (Duits) en (toch hoofdzakelijk) Russisch is. Ik heb ervan genoten.