Tot altijd

2012 is begonnen als een sterk filmjaar als je de recensenten mag geloven. Ik hoorde lovende woorden over Jane Eyre, A Dangerous Method en Shame. En natuurlijk heeft ook u al vernomen dat Rundskop in de running is voor een Oscar. We (een paar vriendinnen en ik) zouden naar Jane Eyre gaan kijken, maar helaas speelden ze die al na een weekje alleen nog op het onmogelijke uur van 17u15. Wie kan er op dat uur in godsnaam naar de bioscoop gaan? We zochten naar een alternatief. Het zou J. Edgar worden, omdat die film het beste leek uit het aanbod. Maar toen was het alweer een week verder en stond 'Tot altijd' op de programmatie. Ondertussen was de zin om naar de film te gaan al bekoeld bij de meeste vriendinnen wegens teveel andere verplichtingen, teveel werk, te moe etc. Maar de twee diehard cinefielen onder ons gaven niet op. Hoofdpijn (bij mijn vriendin) noch buikkrampen (bij mezelf) hielden ons tegen. En we waren tevreden! Vriendin E. en ik zijn nogal veeleisend als het over films gaat. We zijn al al te vaak teleurgesteld geweest na al te lovende kritieken te hebben gehoord of gelezen op voorhand. Maar dat gebeurde deze keer niet. Ik vond de film gewoonweg goed.

Dat Koen De Graeve en Geert Van Rampelberg knappe acteerprestaties zouden leveren in deze film had ik wel verwacht en ja, dat doen ze! Maar ook Iwein Segers, voor wie de rol van Speck op het lijf lijkt geschreven te zijn, levert een verfrissende prestatie en Viviane De Muynck schittert als de moeder van Mario.
Na afloop van de film hoorde ik de man die naast me zat zeggen tegen zijn vriendin dat hij vond dat de film te veel over de moeilijke momenten ging, over de fase van ziek-zijn en te weinig over het plezante leven dat Mario heeft gehad. Ik deel die mening niet. Natuurlijk gaat de film over moeilijke keuzes, over moeilijke momenten, over ziek zijn en over dood gaan. Dat laatste is nog altijd 1 van de grote taboes in onze samenleving. Vreemd toch, want het is iets wat ons allemaal ooit zal overkomen. De film kan misschien een bijdrage leveren aan het debat over waardig sterven, euthanasie, en het taboe rond de dood een beetje helpen doorbreken. Maar "Tot altijd" brengt ook een heel mooie ode aan het leven zelf en aan vriendschap. Het wordt op geen enkel moment te melig. Integendeel, er zitten behoorlijk wat fijne momenten van humor in. Tot altijd! is weer een heel degelijke film van Nic Balthazar.

Linda Asselbergs (Knack Weekend) schreef over de film:

Eén scène is voor altijd op mijn net vlies gegrift: die waarbij Viviane De Muynck (moeder Verstraete) als een eigentijdse piéta met haar zo goed als naakte, hulpeloze volwassen zoon in de armen op de rand van het bad zit.
Gaan kijken, zou ik zeggen en dan de rest van het jaar niet meer over futiliteiten mekkeren.

kantelen

“En lukt het ook om dit te lezen?", vraagt hij vriendelijk. Waarop ik eerlijk antwoord dat het wel lukt als ik mijn oog een beetje dichtknijp. "Jamaar, dat mag niet bij een oogtest," zegt de mijnheer een beetje streng. Zucht, ok, dan, ik kan dat lijntje letters NIET lezen. “Uw ogen zijn toch wat achteruit gegaan tegenover de vorige oogtest.” Ja, duh? Anders had ik toch geen afspraak gemaakt als ik dacht dat ik nog perfect kon zien met mijn huidige bril? "Het valt allemaal nog wel mee", zegt hij dan snel, maar voegt er dan genadeloos aan toe "Tja, u bent nu *PIEP* jaar, dat is op zich nog heel jong, maar toch de leeftijd waarop sommige mensen die voordien geen bril hadden stilaan aan een leesbril toe zijn. U nadert die kantelleeftijd." Jakkes, wat klinkt dat eng. Kantelleeftijd?? Ik zeg niks en denk er het mijne van. Natuurlijk heb ik die eerste rimpeltjes (liever: lijntjes) in mijn voorhoofd al lang gezien, maar ik heb mij zelf nog nooit "kantelleeftijd" gevonden. Kantelleeftijd klinkt alsof ik een heel brede kloof nader die tussen “jong” en “oud” ligt en dat ik binnen de kortste keren aan die “oud”kant van de kloof zal staan zonder ooit nog terug te kunnen naar die andere kant. Ik luister nog maar half naar de rest van zijn uitleg. Dat dat voor mij zal betekenen dat ik waarschijnlijk als ik aan de computer zit of lees, liever mijn bril zal afdoen dan ophouden. Ja, dat had ik zelf ook al gemerkt. Dat hebben de collega's ook al gemerkt waarschijnlijk. Dat ik de laatste maanden op het werk vaak rondloop met mijn bril in mijn haar (als een zonnebril) omdat ik zonder bril beter op mijn computerscherm kan kijken dan met.
Ik voel me door dat woord "kantelleeftijd" ineens stokoud. Ik denk dat ik maar eens langs de bakker in de Parkstraat loop, waar de winkeldame me nog steeds met "juffrouw" aanspreekt. (Ok, toegegeven, dat doet ze volgens mij bij elke vrouw die er volgens haar onder de 60 uit ziet.)

kerstvakantie in beeld

 

 

 

 

 

 

 

 

Kerstvakantie =

-lang en veel slapen, tot na de middag in pyama rondhangen, ontbijten op een uur dat het op een werkdag al bijna lunchpauze is
-uit Libelles bijgehouden recepten uitproberen zoals een ovenschotel met pastinaak en aardappel (lekkerrr!)
-De gedichten van Herman de Coninck nog eens lezen en weeral nieuwe mooie dingen in zijn poezie ontdekken
-de geur van een den in huis
-de plannen om enkele klusjes in huis te doen (o.a. een stuk muur in de keuken met magneetverf schilderen) op de lange baan schuiven
-genieten van tijd voor ons tweetjes als Dochterlief een nachtje mag gaan logeren bij een vriendinnetje
-een goeie fles wijn opentrekken
-kerstkaartjes schrijven (en te laat versturen), kerstkaartjes krijgen en ophangen (die blijven hier tot 31 januari hangen)
-de vernieuwde living bij mijn ouders officieel inhuldigen met een gezellige kerstavond
-op oudejaar kaasraclette doen en uitbundig dansen met ons drietjes
-je niet proberen te ergeren aan het gure herfstweer, maar stiekem toch verlangen naar wat sneeuw en vrieskou en blauwe lucht
-naar het MAS gaan en genieten van "5 eeuwen beeld in Antwerpen"
-aan de chalet van 't Wit Madammeke bij de kerststal op de Grote Markt van Leuven een pannenkoek eten en gluwijn drinken
-naar klassieke muziek luisteren
-gecharmeerd zijn door de nieuwjaarsbrieven van Dochterlief en Petekind 1
-Petekind 2 op de schoot houden en bedenken "waar is de tijd dat Dochterlief zo klein was?"
-goeie voornemens maken voor het nieuwe jaar
-een heel gezellig avondje steengrill met vrienden
-met Dochterlief naar het jaaroverzicht van Karrewiet kijken
-wat soldenshopping doen en dat al heel snel beu zijn
-bij het (late) ontbijt al "Carcasonne" spelen
-op 31 dec gaan "koekenzingen" met Beste Vriendin, haar bengels en Dochterlief en op 6 jan gaan "driekoningen" zingen met Dochterlief met 2 vriendinnetjes in het dorp waar mijn ouders wonen
-Dochterlief zien genieten van een dik boek in de zetel
-een stapel oude kranten en magazines lezen en opruimen
-After Eight chocolaatjes snoepen bij een kop thee (en denken "morgen begin ik aan een dieet";-)

Man, man, wat gaat het zeer doen om morgenvroeg weer op tijd uit mijn bed te kruipen!

2011 uitwuiven

2011 zal niet de geschiedenisboeken ingaan als een fantastisch mooi jaar. Het jaar leek eerder gehuld in een algemene sfeer van crisis en doemdenken. Eurocrisis, Belgische politieke crisis, Fukushima, Utoya,... Dichter bij huis het drama in Luik en heel dicht bij ons hart mensen uit familie- en vriendenkring die in 2011 werden geconfronteerd met pijn, verdriet en ziekte. Zij zullen allemaal 2011 liefst zo snel mogelijk vergeten om in 2012 weer sprankels van hoop te vinden.
Ondanks dit alles, was 2011 voor mezelf toch wel een mooi jaar. Voor iemand die gepassioneerd is door internationale politiek, is 2011 het jaar van de Arabische Lente, het jaar van de 'demonstrant', met zelfs uit Rusland hoopgevende berichten van een volk dat eindelijk zijn eigen stem laat horen.
Het allerfijnst aan 2011? Dat ik zoveel kansen kreeg (en die ook met beide handen greep!) om te reizen: korte vakanties in Zwitserland (Junkfrau regio), Nederland (Katwijk), Portugal (Porto en omstreken) en Duitsland (Trier en de Harz regio), werktrips naar Perm (Rusland), Wenen, Porto en Goettingen. Wat hou ik van de energie die je krijgt van het even vertoeven in een totaal andere omgeving, het leren kennen van nieuwe mensen, het bezoeken van tot dan toe onbekende plaatsen!
Ik wens mezelf dan ook voor 2012 nog van die trips toe. Maar als dat niet zo vaak zou lukken als in 2011, kan ik ook nog altijd reizen via films en boeken.
De mooiste reis die ik op dat vlak maakte in 2011 was zeker het boek "Het huis van de moskee" van Kader Abdolah. Beste film die ik zag in 2011? Oei, moeilijk (als ik er echt eentje moet noemen: Le gamin au velo). Ik weet 1 ding zeker: ik zag veel te weinig films! Daar hebben we dan op de valreep van het jaar nog proberen verandering in te brengen door naar Mission Impossible 4: Ghost Protocol te gaan kijken. Pretentieloos amusement dat zowel Manlief als ik best kunnen smaken (en dat is niet evident in de bioscoop, want onze filmsmaak is heel erg verschillend!). Dus u hoort het al: meer films bekijken, dat is 1 van mijn voornemens voor 2012.

Maar voor mijn belangrijkste voornemen voor het nieuwe jaar liet ik me inspireren door Jamie Cullum toen hij dit liedje over nieuwjaarsvoornemens schitterend bracht op 14 augustus 2011 op Jazz Middelheim. Ik ga in 2012 alle mensen die veel voor me betekenen wat vaker zeggen hoe graag ik hen zie!!

Next Year,
Things are gonna change,
Gonna drink less beer
And start all over again
Gonna pull up my socks
Gonna clean my shower
Not gonna live by the clock
But get up at a decent hour
Gonna read more books
Gonna keep up with the news
Gonna learn how to cook
And spend less money on shoes
Pay my bills on time
File my mail away, everyday
Only drink the finest wine
And call my Gran every Sunday
Resolutions
Well Baby they come and go
Will I do any of these things?
The answer's probably no
But if there's one thing, I must do,
Despite my greatest fears
I'm gonna say to you
How I've felt all of these years
Next Year, Next Year, Next Year
I gonna tell you, how I feel
Well, resolutions
Baby they come and go
Will I do any of these things?
The answer's probably no
But if there's one thing, I must do,
Despite my greatest fears
I'm gonna say to you
How I've felt all of these years
Next Year, Next Year, Next Year