zetelzondag

Dit jaar zullen de door dochterlief verzamelde paaseieren niet smelten terwijl we buiten op het terras bij mijn zus van de lentezon genieten. Vorig jaar scheen de zon op haar Paasbest, maar ze scheen zich ook te vergissen en meteen al op zomerse toeren te draaien. Een foute inschatting van haar eigen krachten, bleek enkele maanden later toen haar krachten al waren uitgeput voor de zomer goed en wel begonnen was.
In plaats van op het terras zitten zullen we deze paasvakantie, denk ik, gezelligheid zoeken binnen. Zoals vorige zondag, toen we alledrie elk een hoek in onze grote zetel tot ons eigen territorium hadden gemaakt. Manlief aan het ene eind, ik aan het andere eind. Ik met een stapeltje reisboeken gevangen tijdens een overvloedige boekenvangst in de bibliotheek de dag ervoor. Dochterlief palmde ook een plaatsje in de zondagse zetel in, wriemelend weliswaar, met haar eigen stapeltje schatten uit de bib. Op de achtergrond hemelse muziek, de Messiah van Handel, herontdekt bij het opruimen van de CD-collectie. Binnen elkaars voetenbereik en toch elk in zijn eigen wereld, wij drietjes in onze zetel. En ik had geen moment spijt van de vele euro's die we voor dat meubelstuk hebben neergeteld. Ik dommelde in en droomde over groene landschappen in Finland, charmante dorpjes in Estland, de zon op een terras in Madrid. Reisboeken en een zondagse siesta in de zetel. Ook maartse buien kunnen mijn euforie over de van het doctoraat heroverde weekends niet kapot krijgen.