hej

Ik had het altijd al wel gedacht, dat ik van Zweden zou houden. Dat deed ik al voor ik er ooit was geweest. Het was dus voor Stockholm moeilijk om de torenhoge verwachtingen die ik van de stad en haar mensen had in te lossen. Werkelijk iedereen met wie ik praatte die hier al eens was geweest, was enthousiast. Dus... viel de aanblik bij de aankomst zondagavond wat tegen. Plots stond ik in een grijze stad, waar de peperdure hotelkamer toch maar vrij basic bleek te zijn. Dat het hier duur is, ja, daar was ik ook voor gewaarschuwd, maar daar was ik -dacht ik- mentaal op voorbereid. Maar toch was het even slikken.
Nu ben ik hier de derde dag en jawel, ik blijk toch wel veel van deze stad en de way of life hier te houden. Dat de zon nu van de partij is maakt natuurlijk ook al een heel verschil. Niet dat ik al heel veel heb gezien, want het grootste gedeelte van mijn tijd hier breng ik binnen de muren van het (overigens mooie) congresgebouw door. Maar wie houdt er niet van een land waar de mensen 'hej' zeggen en waar eenvoud en gevoel voor goeie smaak duidelijk te zien zijn in de charmante winkeltjes en restaurantjes, waar ze in het groene denken mijlenver voorlopen op België en waar je zowat overal met credit card kan betalen (waardoor de kopzorgen over de dure rekeningen pas later op de maand in de brievenbus vallen ;-)
Eerst nog focussen op zoveel mogelijk kennis absorberen op deze megagrote, interessante 5jaarlijkse bijeenkomst van dat rare volkje dat de Ruslandkundigen zijn ;-) Klinkt voor de meeste mensen waarschijnlijk werkelijk oersaai om hier van 's morgens tot 's avonds van het ene panel naar het andere te laveren om te discussiëren over de Poetin-Medvedev tandem, de recente ontwikkelingen in Kyrgizië, de pan-Europese veiligheidsstructuur door de ogen van Moskou etc. Maar hej, ik vind dat hier ongemeen boeiend. Wel supergigantisch jammer dat Gorbatsjev gisteren niet is komen opdagen voor de openingsspeech. Hij moest om gezondheidsredenen cancellen. Jammer, maar dat houdt ons niet tegen om hier nog de rest van de week door te gaan met het Rusland van vandaag, gisteren en morgen te analyseren. Daarna tijd voor echte vakantie, hier in Zweden. Conferentiegroeten uit de Zweedse hoofdstad.

regendans bis

Oei, het ziet ernaar uit dat ik mijn regendans net iets te enthousiast heb uitgevoerd. We kregen hier in het Leuvense de volle laag vandaag. Manlief moest door een ondergelopen straat naar huis waden met zijn fiets. Mijn met zo veel liefde verzorgde bloemen op het bloemenrekje werden helemaal omvergeblazen. Maar ze lijken het wel overleefd te hebben. Dus, al bij al, heel beperkte hinder ondervonden. Hopelijk bij jullie niks kapotgewaaid of kelder ondergelopen ofzo? Ik beloof zeker om niet meer zo hard om regen te roepen!

regendans!

Zelden zo blij geweest met regen als vandaag. 's Avonds de bloembakken op onze terrassen (jawel, we hebben er drie -weliswaar geen grote, maar op alle drie de terras'jes' staan er bloemen) water geven, roept veel fijne herinneringen op aan de zomeravonden toen ik vanuit mijn bed mijn moeder hoorde met de gieter langs de vensterbank komen (ook toen was ik dus al geen vaste slaper). Op zomeravonden de terrasplanten water geven mag dan wel een rustgevend effect hebben op mij, toch kreeg ik er stilaan schoon genoeg van om dat nu elke avond aan een stuk te doen. Vandaag neemt moeder natuur dus eindelijk terug de beurt eens over.

BK wielrennen

De kans dat u dezer dagen lijdt aan een sport-kijken indigestie lijkt me niet gering. WK voetbal, Wimbledon, binnenkort de Tour. Ergens daartussen was er gisteren ook nog het BK wielrennen. Ik ken weinig tot niks van de koers en toen bleek dat Tom Boonen niet meedeed, werd het lijstje met namen van de deelnemers die ik wel kende ineens heel erg klein. Maar toch snoven we mee de sfeer op. Op de groene plek die we anders steevast alleen voor ons hebben om te picknicken hier in de buurt was er nu een gezellig komen en gaan van mensen, waaronder ook enkele buren van in ons appartementsgebouw. Zo zorgde de koers ervoor dat we nog eens babbelden met buren. Af en toe in huis wat drank, ijsjes en fruit gaan halen en ondertussen even op TV gluren zodat we een idee kregen wie wie was van die voorbijrijdende coureurs. Telkens wanneer we "Rodania" hoorden, verlieten we onze schaduwrijke plek onder de bomen om de bezwete wielrenners bemoedigde woorden toe te roepen en wat foto's te maken van het gebeuren. Een geslaagde zondagnamiddag.

vakantiekalender

Hij ligt hier weer voor me. De jaarlijkse vakantiekalender die ik opstel voor Dochterlief. Twee volle maanden vullen met pret en ontspanning, sport en spel,... Ik weet nog hoe het mij enkele jaartjes geleden toen Dochterlief nog kleuter was bijna onmogelijk leek om die vakantie gevuld te krijgen met het juiste evenwicht van opvang elders en tijd thuis bij mama en/of papa. Nu daarentegen is die kalender is een mum van tijd vol (mits de juiste planning vooraf, zoals op een zondagochtend in februari op een ontiegelijk uur gaan aanschuiven voor de inschrijvingen voor de sportkampjes van Tofsport). Dat Dochterlief nu al wat ouder is en dus kan kiezen uit een groter aanbod van activiteiten en dat de werkgever van Manlief nu uitstekende vakantieopvang organiseert, kan ik alleen maar toejuichen! Maar ik heb ook geleerd om doelbewust enkele daagjes blanco te laten om die last minute in te vullen met gaan picknicken met vriendinnen als het weer en hun agenda het toelaat, of een vriendje uitnodigen voor een speelnamiddag, of om een snipperdag te nemen en met Dochterlief op een regendag naar de bioscoop te gaan, of een daguitstap te maken, of wie weet zelfs nog een korte kortbijvakantie met het hele gezinnetje.
Ook al heb ik zelf geen twee maanden vakantie voor de boeg, toch kijk ik al uit naar de zomervakantie om Dochterlief te horen vertellen over wat ze uitspookte bij Stekelbees of in de tuin bij oma en opa, etc. Dat de wekker dan niet zo vroeg afloopt omdat we dan niet op tijd aan de schoolpoort hoeven te staan, dat is voor mij (als een absolute niet-ochtendmens) al vakantiegevoel. Maar eerst nog even doorbijten en mijn best doen om morgenochtend wel de race tegen de schoolbel te winnen.

ook hier valt niet aan te ontsnappen

Jullie zullen het hebben geweten of de Rode Duivels nu meedoen of niet: ook aan het WK voetbal valt niet te ontsnappen. Dankzij deze enthousiasteling krijg ik er alvast ook een beetje zin in. Iemand zin om zich aan een pronostiekje te wagen over wie de finale zal spelen?

er valt niet aan te ontsnappen

U had toch niet gedacht dat ik samen met Stijn Meuris had afgehaakt? Dat ik hier wegens hoog 'ik ben dat gedoe kotsbeu' gehalte zou oproepen tot een boycott van de verkiezingen? Of dat ik hier helemaal geen politiek zou tersprake brengen? Wel, eerlijk gezegd, heel even leek me dat discours van Meuris heel aanlokkelijk. Het zat (en zit nog steeds) me ook tot hier (en ik wijs nu echt naar een hoogte ver boven wat ik aankan) met dat politieke geleuter en die non-activiteit. Maar ik kwam al vrij snel tot de conclusie dat steen en been klagen en zagen en passief toekijken niet tot een oplossing leidt (wat zijn wij Belgen daar toch goed in). Bovendien ben ik in mijn dagdagelijkse beroepsleven net iets teveel bezig met politiek in landen waar het met de democratie zo erg is gesteld dat ik het zonde zou vinden om mijn eigen kiesstem niet te gebruiken. Want laat ons even duidelijk zijn: ja, ze hebben er hier een ongelooflijk, eigenlijk ontoelaatbaar boeltje van gemaakt; maar neen, dat betekent gelukkig niet dat hier de democratische principes niet meer gelden.
Dus probeer -ondanks de weerzin die u wellicht voor het hele zootje Belgische politici met mij en menig anderen deelt- toch een oordeelkundige analyse te maken en een doordachte stem uit te brengen. Dat het kijken naar TV-debatten zoals dat van zondagavond daarbij kan helpen, betwijfel ik ten zeerste. Met een applausmeter in de hand lijkt men tegenwoordig te beslissen wie de beste politicus/politica is. Ja, natuurlijk moeten politici hun eigen programma goed kennen en natuurlijk moeten ze hun boodschap in duidelijk verstaanbare bewoordingen aan de man/vrouw op de straat/in de luie zetel achter het tv-scherm kunnen overbrengen. Maar er is meer nodig dan enkele rake oneliners en verbale agressiviteit om ons uit de politieke impasse te leiden.
Om nog maar te zwijgen over al dat gegoochel met cijfers (blijkbaar een trend die uit Nederland nu ook naar hier komt overwaaien). Elk verkiezingsprogramma moet 'becijferd' zijn. Ja, het lijkt me niet meer dan normaal dat men niet meer mag beloven aan de kiezer dan wat haalbaar is, maar moet er op elk voorstel nu echt een cijfer geplakt worden? Het gaat toch om bedragen waarvan mijn hoofd (en dat van de gemiddelde Belg samen met mij, geloof ik) begint te duizelen. Een miljoentje hier, een miljardje daar en huppakee de rekening is klaar.
Enfin, genoeg gepreekt. Ga heen en stem met uw verstand (en ook een beetje met uw hart)!