Op een zomers buitenverblijf

ergens in Rusland speelt het in 1904 door Maxim Gorki geschreven drama "Datchniki" (Zomergasten) zich af. Het verraste mij aangenaam dat tg Stan heel dicht bij de originele tekst bleef. Er is ook niet veel bewerking van die tekst nodig want je staat er versteld van hoe die tekst niks aan actualiteit heeft ingeboet, meer dan 100 jaar later. De voorstelling die ik in de Leuvense schouwburg zag vorige week noem ik gerust het beste theater dat ik in een heeeeele tijd heb gezien. Enkele stukken die Manlief en ik in de afgelopen jaren zagen, deden ons zelfs besluiten om geen theatervoorstellingen meer op te nemen in ons cultureel abonnement want we vonden het welletjes. Maar allez, ik gaf theater toch nog een kans en trok er met vriendin E. naartoe. En genoot van de acteerprestaties waarbij er echt als groep een hele mooie prestatie wordt neergezet en waarbij niemand moest onderdoen voor de anderen. Er wordt met veel 'naturel' geacteerd zodanig dat haast zonder dat je het merkt er heel ver uiteenliggende thema's op de toeschouwer worden losgelaten gaande van luchtige liefdesaffaires tot bloedserieuze vragen over de zin van het leven en onze rol in de maatschappij. De mannen in het zomerse gezelschap zijn de speelvogels; de vrouwen zijn ernstiger (met uitzondering van Tine Embrechts die vrolijk doorheen het stuk dartelt als een onbezonnen losbol). Ja, het smaakte echt naar meer. Echt zo'n stuk dat je zin geeft om daarna je vrienden op te bellen en samen bij een fles vodka verder te filosoferen over het leven. Daarvoor had ik helaas niet de tijd, maar ik was alleszins weer heel blij dat ik ooit voor Slavistiek heb gekozen en toen de luxe heb gehad om me in dat soort teksten te verdiepen. Je hoeft trouwens helemaal geen Slavist of Russofiel te zijn om dit teksttheater te apprecieren. In de uitvoering door tg Stan is de setting volledig tijds- en plaatsongebonden. Maar de personages (met schitterend uitgewerkte dubbelrollen!) hebben natuurlijk wel allemaal heerlijk Russisch klinkende namen.