bejaarde beiaard?

Wegens vandaag onderhevig aan een te verwarrende mengelmoes van serieuze, blije, bezorgde,verdrietige, uitbundige hersenkronkels, hier gewoon wat pr voor een nieuw evenement in Leuven: Ladeuze Bells. Een leuke manier om dit instrument dat we meestal associeren met ouderwets en alleen voor toeristen weer nieuw leven in te blazen (ook al is het geen blaasinstrument).
Toch raar dat die vrolijke, onschuldige belklanken worden geproduceerd door heftig op de vuist te gaan. Kies hier alvast mee wat u uit de jukebox wil laten komen op 30 augustus. Ik heb mijn keuze al doorgestuurd.

nog even

Nog even staat de nieuwe boekentas in de kast,
een boekentas zo groot
dat ik me afvraag hoe die op haar rugje past.

Nog even kan ze niet lezen en niet zwemmen,
fietsen zonder zijwieltjes kan ze wel,
maar nog niet goed remmen.

Nog even lacht ze al haar melktandjes bloot,
er staat er eentje heftig te wiebelen,
ze wordt nu echt groot.

spelbrekers

Moesten ze nu echt perse de vreedzame boodschap van de Olympische Spelen als een ballon doorprikken? En mij uitgerekend nu dat ik gehoopt op een rustig weekje handenvol extra werk bezorgen door oorlogje te beginnen spelen? Volodja (Poetin) en Misha (Saakasjvili), jullie zijn spelbrekers! Jullie maken dan op deze manier het onderwerp van mijn onderzoek wel brandend actueel. Ik apprecieer het dan ook ten zeerste dat er opeens veel mediabelangstelling is voor waar ik me mee bezig hou, maar ik zou het toch nog net iets fijner vinden als de interesse voor mijn onderzoek ook zou gewekt worden zonder dat er bombardementen, vernieling en slachtoffers aan te pas kwamen.

globetrotter in huis

Dochterlief en ik hebben een nieuwe gezamelijke interesse ontdekt: samen naar de Olympische Spelen kijken. Het boeit haar: al die atleten uit al die landen. Ze kijkt meteen naar de vlag die bij de naam van de atleten op het scherm verschijnt en probeert dan aan de hand van die vlag het land te raden. Samen op zondagochtend vanuit de luie zetel naar lenige turnsters kijken die op een balk halsbrekende toeren uithalen of naar hartelust flikflak en doebele schroeven combineren op de mat,... Dochterlief geniet vooral ook van de glitter outfitjes van de turnsters. Opeens roept ze: "Mama, mag die wel meedoen? Het is nog een kindje!" Inderdaad, het Chinese meisje in kwestie ziet er heel tenger uit. Nog een echt 'kindje', maar veel tijd om te spelen als een kind heeft dat meisje de voorbije jaren waarschijnlijk niet gehad. Keihard trainen, dat is het leven van die meisjes. Ik wil er even niet aan denken en geniet van wat ze allemaal kunnen met hun lichaam.
Na enkele dagen Olympische Spelen heeft Dochterlief al begrepen dat er niet zoveel medailles te winnen vallen voor ons landje. "Waarom winnen die andere landen altijd?", vraagt ze enigszins teleurgesteld. Ik probeer haar uit te leggen dat Belgie maar een klein land is. Daarop zegt ze heel serieus: "Op de kaart in een atlas in ons land wel heel klein, maar als je erin staat zoals wij nu, dan is ons land toch groot." Ja, kinderlogica, is heerlijk onweerlegbaar! Wanneer het plots naar zwemmen zoeft en de Belgische deelnemer behoorlijk achteraan eindigt, maakt Dochterlief ineens gretig misbruik van haar dubbele nationaliteit. "He, mama, ik ga voor het land waar ik geboren ben supporteren." Geen slecht idee, meid, het is het land waar ook mensvis Michael Phelps geboren werd...
Dat brengt haar op een grandioos idee: "Zeg, mama, wanneer gaan we nog eens naar Amerika?" "Euh, ik weet niet,..." "Mama, ik heb zo'n zin om nog eens onze vrienden daar te bezoeken en naar het huis te gaan waar wij vroeger woonden." "Ja, meid, ik zou dat ook wel willen, maar zo'n reis dat doe je niet van vandaag op morgen." Waarop Dochterlief hoopvol: "Overmorgen dan?".

blufboeken

De Standaard kwam ermee op de proppen: een boek met daarin de 100 boeken die je zou moeten gelezen hebben. De blufboekenlijst. En toen begon blogland erover te bloggen. Ik doe met wat vertraging ook mee, maar toch onder enig voorbehoud. Wat is het met onze dwang om alles in lijstjes te gieten? De 100 boeken die je moet gelezen hebben, de mooiste boekenwinkels, om dan nog niet te spreken van boeken over de 100 plaatsen in de wereld die je moet gezien hebben of de 100 beste hotels. Nooit gehoord van de stelling dat smaken kunnen verschillen? Trouwens, hoe begint men aan het maken van zulke lijstjes als er zoveel is om uit te kiezen? Wie is er zo arrogant om van zichzelf te denken dat hij of zij zo'n grote kennis heeft dat hij/zij die selectie mag/kan maken? In alle bescheidenheid zou ik willen zeggen dat ik in dat lijstje van 100 blufboeken toch wel enkele grote namen mis, zoals Doris Lessing en Dostojevski en dat ik van enkele andere schrijvens dan weer een ander werk als hun beste boek zou hebben gekozen. Maar ok, tot zover het voorbehoud.
De vraag waarom het allemaal draait: met hoeveel boeken uit die lijst kan ik zelf pochen? Wel, precies 10 heb ik er uitgelezen, 4 andere ben ik ooit in begonnen, maar heb ik nooit uitgelezen (indicatie van hoe 'goed' ik ze vond) en van nog 3 andere denk ik dat ik ze ooit in mijn leesvraatzuchtige jaren heb gelezen, maar kan ik me niet meer met zekerheid herinneren (ja, mijn geheugen krijgt gaatjes). De 10 die ik dus met zekerheid helemaal heb gelezen zijn:
-A. Roy, De god van de kleine dingen (***)
-J. Irving, De wereld volgens Garp (****!)
-G. Reve, De avonden (wil die herlezen, wegens te lang geleden)
-I. Allende, Het huis met de geesten (***)
-J. Chang, Wilde zwanen (****)
-M. Kundera, De ondraaglijke lichtheid van het bestaan (***)
-G. Grass, De blikken trommel (****!!)
-Boelgakov, De meester en Margarita (over-geanalyseerd tijdens studies, daardoor geen 'pure' leespret meer)
- E. Hemingway, De oude man en de zee (te lang geleden, vond andere werken van Hemingway beter)

and last, but not least, met speciale respectvolle vermelding naar aanleiding van het overlijden van de auteur: De Goelag archipel, van Aleksander Solzjenytsyn.
Aan alle ijverige minsters die om ter meest hun best willen doen om de gruweldaden van de nazi's niet laten vergeten, geef ik ook graag het advies mee om Solzjenytsyn verplichte lectuur te maken om ook Stalin zijn plaats in de geschiedenis te laten behouden die hij verdient, namelijk die van onvervalste dictator verantwoordelijk voor de dood van miljoenen mensen.

less than 24 hours in paradise

Vrijdagavond om 17u30 vertrokken; zaterdag om 16u30 terug thuis. "He, we zijn minder dan 24 uur weggeweest", zei ik verbaasd. Waarop Manlief precies verwoordde wat ik voelde: "Het leek zalig veel langer." 't Is iets wat we leerden in de VS, waar de mensen het met een pak minder vakantiedagen moeten stellen dan hier. Gewoon zoveel mogelijk ontspanning uit het weekend halen en zelfs op een gewoon weekend een tripje maken, kan een wereld van verschil maken. Wat deden we in die 24 uur? We reden naar een hotelletje in Genk, waren erg snel van Leuven in Genk op een file-vrije zomerse vrijdagavond, waren aangenaam verrast door de warme verwelkomende kleuren in de Best Western (een hotelketen die we ook al in de US leerden kennen en daar niet bepaald een voorbeeld van klasse en luxe is, maar wel van degelijke low-budget overnachtingen), dronken champagne in de hotelbar om te vieren dat 1 van de externe juryleden van mijn doctoraat een uiterst lovende mail had gestuurd, aten op het terras een heerlijke tajine, sloten de maaltijd af met een verse muntthee voor haar en een cognac voor hem, terwijl de ondergaande zon de bossen rond het hotel een mooie gloed gaf, maakten de volgende dag na het ontbijt (ontbijten op hotel staat in mijn top-10 van "hier geniet ik nu werkelijk van" lijstje) een fietstocht van 40 km op gehuurde "fietsparadijs Limburg"-fietsen, maakten voor het eerst gebruik van het fietsknooppuntennetwerk en waren hierover bijzonder tevreden, stelden vast dat het met de conditie toch nog niet zo slecht was gesteld als voor de fietstocht werd gevreesd, genoten van het heidelandschap, de bossen, de natuur en vooral van het bij elkaar zijn en reden terug naar huis met een vakantiegevoel alsof we minstens een week naar een paradijsbestemming waren geweest.
Voor wie weinig verlof kan nemen, of de kids voor slechts 1 nachtje kan/wil achterlaten: zeker eens uitproberen zo'n minder-dan-24u-vakantie!

een hapje

Vrijdag nam de maan een hapje uit de zon. Dochterlief vond het een hele belevenis.
En zus maakte er een heel geslaagde foto van. Met dank ook aan moeder die steeds vanalles bij houdt op haar schattenzolder en dus de juiste brilletjes opdiepte bijgehouden na een zonsverduistering in 1999.