blufboeken

De Standaard kwam ermee op de proppen: een boek met daarin de 100 boeken die je zou moeten gelezen hebben. De blufboekenlijst. En toen begon blogland erover te bloggen. Ik doe met wat vertraging ook mee, maar toch onder enig voorbehoud. Wat is het met onze dwang om alles in lijstjes te gieten? De 100 boeken die je moet gelezen hebben, de mooiste boekenwinkels, om dan nog niet te spreken van boeken over de 100 plaatsen in de wereld die je moet gezien hebben of de 100 beste hotels. Nooit gehoord van de stelling dat smaken kunnen verschillen? Trouwens, hoe begint men aan het maken van zulke lijstjes als er zoveel is om uit te kiezen? Wie is er zo arrogant om van zichzelf te denken dat hij of zij zo'n grote kennis heeft dat hij/zij die selectie mag/kan maken? In alle bescheidenheid zou ik willen zeggen dat ik in dat lijstje van 100 blufboeken toch wel enkele grote namen mis, zoals Doris Lessing en Dostojevski en dat ik van enkele andere schrijvens dan weer een ander werk als hun beste boek zou hebben gekozen. Maar ok, tot zover het voorbehoud.
De vraag waarom het allemaal draait: met hoeveel boeken uit die lijst kan ik zelf pochen? Wel, precies 10 heb ik er uitgelezen, 4 andere ben ik ooit in begonnen, maar heb ik nooit uitgelezen (indicatie van hoe 'goed' ik ze vond) en van nog 3 andere denk ik dat ik ze ooit in mijn leesvraatzuchtige jaren heb gelezen, maar kan ik me niet meer met zekerheid herinneren (ja, mijn geheugen krijgt gaatjes). De 10 die ik dus met zekerheid helemaal heb gelezen zijn:
-A. Roy, De god van de kleine dingen (***)
-J. Irving, De wereld volgens Garp (****!)
-G. Reve, De avonden (wil die herlezen, wegens te lang geleden)
-I. Allende, Het huis met de geesten (***)
-J. Chang, Wilde zwanen (****)
-M. Kundera, De ondraaglijke lichtheid van het bestaan (***)
-G. Grass, De blikken trommel (****!!)
-Boelgakov, De meester en Margarita (over-geanalyseerd tijdens studies, daardoor geen 'pure' leespret meer)
- E. Hemingway, De oude man en de zee (te lang geleden, vond andere werken van Hemingway beter)

and last, but not least, met speciale respectvolle vermelding naar aanleiding van het overlijden van de auteur: De Goelag archipel, van Aleksander Solzjenytsyn.
Aan alle ijverige minsters die om ter meest hun best willen doen om de gruweldaden van de nazi's niet laten vergeten, geef ik ook graag het advies mee om Solzjenytsyn verplichte lectuur te maken om ook Stalin zijn plaats in de geschiedenis te laten behouden die hij verdient, namelijk die van onvervalste dictator verantwoordelijk voor de dood van miljoenen mensen.