dinsdag 15 februari 2011

Venetian and Flemish Masters in Bozar


Door een te druk agenda hebben we al tentoonstellingen die we heel graag wilden zien gemist. Onder andere op de Rogier Vanderweyden tentoonstelling in museum M zijn we uiteindelijk nooit geraakt. Deze keer zou het ons niet overkomen. We waren er zaterdag als de kippen bij om meteen op de eerste dag "Meesters uit Venetie en Vlaanderen" mee te pikken. Onze vrees dat het wel eens heel druk zou kunnen zijn bleek totaal ongegrond. Aan de tentoonstelling "Ensor ontmaskerd" zagen we dat het wel aanschuiven was voor diegenen die dat nog op de valreep wilden zien. Wij lieten Ensor aan ons voorbij gaan. We zagen al twee eerdere tentoonstellingen van zijn werk waarvan een hele goeie in SoHo in New York. Deze keer opteerden we voor de oude meesters, waar vooral de voorkeur van manlief naar uitgaat. Ik zie hun werk ook heel graag, maar kan ook van modernere kunst genieten. Zo staat Miro al op mijn te bekijken lijstje (jaren geleden moest ik in Barcelona verstek geven aan Miro wegens geveld door een voedselvergiftiging :-(

Het moet gezegd: de tentoonstelling "Venetian and Flemish Masters" stelde niet teleur! Er was niet veel volk, waardoor we alle ruimte hadden om de werken goed te bekijken. Op drukkere dagen zou dat wel eens kunnen tegenvallen, bedacht ik, bijvoorbeeld bij een van de mooiste werken in de expo: een schilderij van Van Eyck van de heilige Barbara.
De rode draad doorheen de expo, de dialoog tussen de meesters uit Vlaanderen en Venetie, is consistent uitgewerkt, maar ik kreeg toch het gevoel dat het vooral de Venetische school is die in het licht wordt gezet in deze expo. Geen probleem, hoor. Zij waren overigens duidelijk de meesters van licht en kleur, met Titiaan als uitschieter. Jammer dat er geen enkel werk van grootmeester Veronese is opgenomen in de expo. Maar er zijn voldoende andere meesters wel present: Pisanello (de tentoonstelling begint met een pareltje van zijn hand), Giovanni Bellini, Dirk Bouts, Rubens, Canaletto,...
De tentoonstelling is chronologisch opgebouwd, wat handig is om de evolutie in de kunst te koppelen aan de politieke en economische ontwikkeling van beide centraal geplaatste steden: Antwerpen en Venetie. Een tijdslijn ergens op het eind van de tentoonstelling zet al de belangrijkste feiten nog eens mooi op een rijtje en situeert de kunstenaars zo duidelijk in hun historische context. Ook de audiogids was heel goed. Ik hou van audioguides: de bijpassende muziek, de boeiende uitleg die je toch wel helpt om details te zien die je anders over het hoofd zou zien, de achtergrondinfo die je op die manier meekrijgt. Een knappe tentoonstelling in alle opzichten!
We lieten onze ogen ervan smullen en liepen nog even langs de Zavel om daar nog iets lekkers te kopen om mee naar huis te nemen om te smullen. Het was bijna Valentijn. Dus verwenden we onszelf met een doosje lekkers van Pierre Marcolini, ook een grootmeester in zijn kunst. Mmmm... we genieten nog na.