Roetsjbaan

Het ene moment de euforie over het doctoraat indienen, het volgende moment de onzekerheid over het neergeschreven resultaat van jarenlang werk. Maar die "mood swing" is nog niks in vergelijking met de ene dag (gisteren) intens genieten van het warme zand onder mijn blote voeten, pootje baden, en ander strandplezier, samen met beste vriendin en 3 kids die joelen van de pret; en dan de andere dag om 6u45 's ochtends al in de auto (dat is afzien voor een niet-ochtendmens als ik) om dan wat later de hele voormiddag in ziekenhuisgangen door te brengen om een familielid van het ene onderzoek naar het andere te brengen, wachtend tussen een naar mijn aanvoelen veel te groot aantal door-chemo-kalende mensen, waarvan er enkele nog veel te jong uit zien om al met dat vreselijke K-woord moeten om te gaan. "Oncologie", "hematologie", "beenmergpunctie", ... die zomerse dag aan het strand lijkt heel ver weg. Het leven is een roetsjbaan.