woensdag 26 mei 2010

terugblik op pinkstermaandag


Terwijl het hier echt zit te gieten, denk ik graag even terug aan Pinstermaandag. Ik nestelde me toen in de tuin van mijn ouders, zette mijn strenge (zonne)bril op en begon thesissen na te lezen. Maar veel schoot ik daar niet mee op, want plots ontstond er een watergevecht met Dochterlief, wat voor veel pret zorgde. Ik kon net voorkomen dat de thesissen helemaal nat werden. Neen, lieve studenten, geen zorgen, ik heb er angstvallig over gewaakt dat de waterpistolen niet op het resultaat van jullie noeste werk werden gericht ;-) Toen iedereen was opgedroogd in het zonnetje, volgde er nog een spelletje petanque met 3 generaties. Daarna plantte ik me toch nog wat met een thesis neer in de tuinzetel. Het was best interessante lectuur over de rol van vrouwen in de Russische politiek.
's Avonds luisterde (en keek ik half) naar de eerste finale van de Koningin Elisabethwedstrijd (op zo'n momenten kan ik er echt van genieten om digitale tv te hebben en dus naar Canvas+ te kunnen kijken) en daar werd veel aandacht besteed aan het feit dat er een vrouwelijke dirigent het orkest leidt. Blijkbaar -naast de (Russische) politiek en vele andere sectoren- ook een beroep waarin vrouwen heel erg ondervertegenwoordigd zijn en nog tegen veel vooroordelen moeten opboksen. Maar volgens de kenners deed ze het uitstekend, die kleine, energieke Marin Alsop. Al was ze wel behoorlijk 'pissed' naar verluid over het feit dat het zo ondraaglijk warm was in de zaal maandagavond. Zij zal het dus niet erg vinden dat het ondertussen een pak koeler is geworden. Ik kijk er alvast naar uit om nog meer schitterende muziek te horen in de rest van de finales van de wedstrijd. Perfecte manier om te ontstressen na heel erg drukke werkdagen (of onder het luisteren nog wat verder te werken).

dinsdag 18 mei 2010

het beestje

Ik zit weer in een vicieus cirkeltje van werk, werk en nog wat werk voor de boeg. Ik kom belange niet aan mijn broodnodige 7 (beter nog 8) uurtjes slaap per nacht en mijn lichaam roept: moe, MOE!!! Maar ik doe alsof ik het niet hoor en doe gewoon verder, want ik heb geen tijd voor dat gezaag van mijn knorrige lijf. Dat is niet goed, want door niet te luisteren naar mijn lichaam ben ik al eens heel erg hard uit de bocht gevlogen. Figuurlijk dan welteverstaan. Het is ondertussen al bijna 4 jaar geleden dat ik toen keihard door het rood reed. Ik heb toen tegen wil en dank maanden aan een stuk volledig knocked out langs de zijlijn moeten toekijken hoe de rest van de wereld verder raasde. Ik leerde toen een paar heel belangrijke levenslessen en krabbelde langzaam weer overeind. Ik beloofde mezelf plechtig dat ik het nooit meer zover zou laten komen. Dat lukt aardig, maar soms durf ik nog wel eens met die grens van mijn kunnen te flirten omdat ik het knap lastig vind om dingen aan mij laten voorbij te gaan, om neen te zeggen, om niet alles tegelijkertijd te willen. 't Is de aard van het beestje, moeilijk af te leren slechte gewoontes. En binnenkort vertrekt Manlief weer voor langere tijd naar het Verre Buitenland (Shanghai en Bangalore) en ik weet dat ik als hij er niet is nog vaker de neiging heb om tot een kot in de nacht achter mijn computer te zitten en zo een torenhoog slaapgebrek op te bouwen. Dus trekt u dan op tijd eens aan mijn oren om te zeggen: Foei, Autumn Leaf, niet goed bezig! aub?

woensdag 5 mei 2010

Geen paniek: ik leef nog! Maar heb het gigageitenkaas-gigantisch druk, om het met de woorden van Geronimo Stilton te zeggen (1 van Dochterliefs helden). Straks mag ik een hele namiddag een publiek gaan entertainen met een lezing over het hedendaagse Rusland en zondag geven we een feest bij ons thuis voor Dochterliefs eerste communie. Dat zijn zowat de meest energievretende items op mijn agenda, maar daarnaast zijn er nog deadlines voor boekhoofdstukken en conferentiepapers en zoveel meer. Ik kom dus eventjes niet aan bloggen toe. Maar ik beloof beterschap.