Brieven uit Kaliningrad (3)

Geduld is een schone deugd...
vooral in Rusland lijkt dat ouderwetse spreekwoord nog te gelden. Gisteren was er opeens, floeps, geen internetverbinding meer. Je moet weten dat internet hier een beetje als mijn navelstreng is met het thuisfront. Dochterlief, ma en pa, zus en haar vriend, Manlief heb ik allemaal warm gemaakt voor Skype voor ik vertrok. En ja, het maakt het verblijf hier een HEEL pak aangenamer. Want zelfs hier in deze oubollige peda met de naam van "Instituut voor Het Verhogen van de Opvoedkundige Vaardigheden" (zeer letterlijk vertaald, een instituut waar vooral leraren in het kader van 1 of andere lerarenopleiding verbleven) is er WiFi. Dat zou je nooit denken als je de rest van de infrastructuur hier ziet. Maar ik had slechts 2 voorwaarden voor mijn onderkomen hier: 1. internetverbinding (al dan niet draadloos, dat maakt mij niet uit) 2. eigen douche (zonder kakkerlakken aub). En aan die eisen voldoet mijn kamer ruimschoots. Natuurlijk is de douche geen oord van zen. Het water wordt pas warm na een kwartier. Ik probeerde in 1 van mijn lessen deze week uit te leggen dat Rusland een koploper is wat betreft landen met het laagste niveau van energie-efficiëntie en kreeg toen verbaasde blikken van de studenten. Ik probeerde het begrip energie-efficiëntie (of eerder het gebrek daaraan) te illustreren met enkele voorbeelden uit het dagelijkse leven. Hoe het hier binnen stikheet is terwijl het buiten vriest (ja, vandaag sneeuwde het opnieuw) en hoe je dan de knop van de verwarming niet kan lager draaien en dus genoodzaakt bent om de vensters op te zetten en dus veel kostbare warmte zomaar op te stoken. Maar ja, de mensen krijgen hier geen gepeperde rekening van Electrabel en co. Hier zijn nutsvoorzieningen nog zwaar gesubsidieerd door de staat en dus ver beneden het prijsniveau dat wij daarvoor betalen.
Enfin, ik dwaal af. Ik had dus slechts 2 vereisten. Ik Skypte de vorige avonden erop los. Bij deze wil ik u graag laten weten dat ik de uitvinders van Skype wil nomineren voor een Nobelprijs, van Vrede desnoods, want ik vind dat een heel schone uitvinding. Je kan je niet voorstellen hoe fijn het is om met Dochterlief te chatten en skypen en haar gewoon te zien ook ondertussen en dat gratis en voor niks!!! Sms'en en bellen met de GSM kan natuurlijk ook, maar die kosten swingen snel de pan uit. Dat mocht ik vorige keer merken toen ik gewoon naar een berichtje op mijn voicemail had geluisterd dat amper een minuutje duurde en ik daarvoor 4 EU werd aangerekend op mijn Proximusrekening. Aan die rate zou luisteren naar een verslagje van Dochterlief die in geuren en kleuren haar dag beschrijft wel een heel dure aangelegenheid worden. Er is de optie om een lokale sim-kaart te kopen, iets wat mij werd aanbevolen door de mensen hier, maar ik heb geen zin om naar zo'n winkel te gaan en dat daar dan met gebarentaal uit te leggen want ik ken die woorden niet in het Russisch. En ik heb slechte ervaringen met het overschakelen van een oude naar een nieuwe gsm, dus mijn sim-kaart laat ik voorlopig liever gewoon waar ze is: in mijn nieuwe gsm waar ik net een beetje begin aan te wennen. Bovendien zou ik dan geen beeld hebben en dat is wel het geval met skype.
Groot was mijn teleurstelling dus toen gisteren mijn navelstreng, alias internetconnectie, werd doorgeknipt!! Gelukkig stond er gisterenavond geen Skype gesprekje met dochterlief op het programma, want die logeerde voor 1 nachtje bij een klasgenootje. Deze morgend had ik graag nog wat op internet gesurfd naar meer info over de onderhandelingen tussen Rusland en de WHO (omdat dat vandaag in mijn les ter sprake zou komen), maar nog steeds noppens qua internet. Een mens kan zich dan beginnen opjagen. Maar dat heeft hier dus totaal geen zin, want de madammekes (baboesjkas) beneden aan de receptie (veel te chic woord voor het kot waarin ze zitten) hebben nog nooit in hun leven het internet gebruikt, laat staan dat ze dat weer aan de praat kunnen of zelfs willen krijgen. De directeur van deze "instelling" heb ik alleen gezien toen ik de rekening moest betalen. Dus gewoon geduld hebben... Toen mensen zich allerlei vraagden stelden tijdens de eindeloze vertraging van mijn vlucht van Riga naar hier, zei de man aan de balie (ook weeral te schoon woord voor het kotteke) gewoon schouderophalend: "tak jest" (het is zo). Basta. Meer uitleg kwam er niet. Dus ook hier geen uitleg. Voorlopig werkt het internet terug en ik duim dat dat zo blijft, want vanavond heb ik wel een Skype date met het thuisfront.