maandag 11 augustus 2008

globetrotter in huis

Dochterlief en ik hebben een nieuwe gezamelijke interesse ontdekt: samen naar de Olympische Spelen kijken. Het boeit haar: al die atleten uit al die landen. Ze kijkt meteen naar de vlag die bij de naam van de atleten op het scherm verschijnt en probeert dan aan de hand van die vlag het land te raden. Samen op zondagochtend vanuit de luie zetel naar lenige turnsters kijken die op een balk halsbrekende toeren uithalen of naar hartelust flikflak en doebele schroeven combineren op de mat,... Dochterlief geniet vooral ook van de glitter outfitjes van de turnsters. Opeens roept ze: "Mama, mag die wel meedoen? Het is nog een kindje!" Inderdaad, het Chinese meisje in kwestie ziet er heel tenger uit. Nog een echt 'kindje', maar veel tijd om te spelen als een kind heeft dat meisje de voorbije jaren waarschijnlijk niet gehad. Keihard trainen, dat is het leven van die meisjes. Ik wil er even niet aan denken en geniet van wat ze allemaal kunnen met hun lichaam.
Na enkele dagen Olympische Spelen heeft Dochterlief al begrepen dat er niet zoveel medailles te winnen vallen voor ons landje. "Waarom winnen die andere landen altijd?", vraagt ze enigszins teleurgesteld. Ik probeer haar uit te leggen dat Belgie maar een klein land is. Daarop zegt ze heel serieus: "Op de kaart in een atlas in ons land wel heel klein, maar als je erin staat zoals wij nu, dan is ons land toch groot." Ja, kinderlogica, is heerlijk onweerlegbaar! Wanneer het plots naar zwemmen zoeft en de Belgische deelnemer behoorlijk achteraan eindigt, maakt Dochterlief ineens gretig misbruik van haar dubbele nationaliteit. "He, mama, ik ga voor het land waar ik geboren ben supporteren." Geen slecht idee, meid, het is het land waar ook mensvis Michael Phelps geboren werd...
Dat brengt haar op een grandioos idee: "Zeg, mama, wanneer gaan we nog eens naar Amerika?" "Euh, ik weet niet,..." "Mama, ik heb zo'n zin om nog eens onze vrienden daar te bezoeken en naar het huis te gaan waar wij vroeger woonden." "Ja, meid, ik zou dat ook wel willen, maar zo'n reis dat doe je niet van vandaag op morgen." Waarop Dochterlief hoopvol: "Overmorgen dan?".